170 Ps 101,3 Ὅμοιον δυνάμει τὸ λεγόμενον τῇ Σαλομῶνος εὐχῇ
291 Ps 140,2 Εἰ πρωῒ τὸν ἐπιόντα βίον συνίεμεν τὸν ἐν ἀναπαύσει καὶ δόξῃ
γὰρ καὶ τέθηλεν οἰκουμένη πᾶσα τῷ Χριστοῦ καρπῷ καὶ πλῆθος ἀναρίθμητον τῶν ἐφ' ἑκάστης πόλεως ἀναφαινομένων Χριστοῦ παίδων ὡς ἀπὸ τῆς γῆς πόα. 105 Ps 71,20 Ἐνταῦθα τοίνυν πληροῦνται τοῦ ∆αυὶδ αἱ εὐχαὶ ἃς ὑπὲρ τῆς εἰς αἰῶνα μονῆς τοῦ θρόνου πεποίηται λέγων Κύριε, ὁ λόγος ὃν ἐλάλησας ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ παιδός σου καὶ ἐπὶ τὸν παῖδά σου πιστωθήτω ἕως αἰῶνος καὶ ποίησον καθὼς ἐλάλησας καὶ ὑψωθήτω τὸ ὄνομά σου ἕως αἰῶνος λεγόντων Κύριος παντοκράτωρ θεὸς Ἰσραήλ, καὶ ὁ οἶκος ∆αυὶδ τοῦ παιδός σου ἀνωρθωμένος. Ἀλόγως οὖν τῷ ἑξῆς ἐγράφη ψαλμῷ τὸ Ἐξέλιπον οἱ ὕμνοι ∆αυὶδ τοῦ υἱοῦ Ἰεσσαί· τέλος γάρ ἐστι τούτου καὶ τῆς εὐχαριστίας μέρος ἐπὶ τῇ πληρώσει τῶν ∆αυὶδ προσευχῶν.
106a Ps 72 arg. Κατέληξε καὶ ἡ δευτέρα τῶν ψαλμῶν βίβλος εἰς εὐλογίαν τὴν
ἐπιφωνοῦσαν τὸ Ἀμήν, ὥσπερ καὶ ἡ πρώτη Γένοιτο δηλοῖ Καθὰ εἴρηκεν. ἐκείνης μὲν γὰρ ἦν τέλος ὁ Μ εἰς Χριστὸν εἰρημένος, ταύτης δὲ τέλος ὁ νῦν προειρημένος ΟΑ· καταλήγει δὲ ἡ τρίτη, ἵν' ἤδη καὶ περὶ ἐκείνης προείπωμεν εἰς τὸν ΠΗ ψαλμόν, ὡς εἶναι πάντας ψαλμοὺς ΙΖ ὧν ΙΑ μέν εἰσι τοῦ Ἀσάφ, εἶτα τῶν υἱῶν Κορὲ ∆ καὶ τοῦ ∆αυὶδ Α καὶ Αἱμὰν τοῦ Ἰσραηλίτου τελευταῖος. 107 Ps 72,7b-9 Ἀντὶ δὲ τοῦ ∆ιήλθοσαν εἰς διάθεσιν καρδίας ὁ Ἀκύλας ἡρμήνευσεν Παρῆλθον σκοπιὰς καρδίας, ἀντὶ τοῦ οὐδὲν τῶν κατὰ φύσιν ἐννοημάτων ἐπιτελεῖν ἐθέλουσιν οὐδ' ἃ νοοῦσιν εὖ ἔχοντα πράττουσιν ἀλλ' ἀφίστανται τούτων. γέλως δὲ αὐτοῖς ἡ ἀρετή, συκοφαντία κατὰ τῶν ὑποδεεστέρων εὔκολος· ἕτοιμος ἡ κατὰ θεοῦ βλασφημία, πρόχειρος κατὰ ἀνθρώπων ἡ γλῶσσα. καὶ τοῦτό ἐστι Καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς. 108 Ps 72,11-13 *λους κακο.......... δίκαιοι ἐν τῇ μελλούσῃ καταστάσει, ὁποῖόν τι καὶ Ἱερεμίας λέγει τὸ Ἐὰν ἐπιστρέψῃς, καὶ ἀποκαταστήσω σε πρὸ προσώπου μου. ἐκεῖ δέ φησιν Καὶ μεταγνώσονται πάντες κακῶς βουλευσάμενοι οἱ τὸ κακὸν προελόμενοι. ἀναφάντων γὰρ τῶν ἀγαθῶν ἐν τῷ γένει τῶν δικαίων ἐροῦσιν Ἔστιν ἄρα πρόνοια θεοῦ· καὶ πῶς γινώσκει τὰ πραττόμενα; ἡ φωνὴ δὲ ἀπολωλεκότων τὸν κατὰ φύσιν λογισμὸν ὑπὸ τῶν ἀσυμφόρως ὑπαρξάντων αὐτοῖς ἀγαθῶν ἐπὶ τὰς ἀδικίας. τὸ γὰρ μὴ κατὰ λόγον εὐπραγεῖν παρίστησι λογισμοὺς ὡς μὴ κατὰ λόγον διεξαγομένου τοῦ κόσμου μηδὲ δυσκολ.. τέρας ἡμῶν γνώσεται· τῆς δὲ προνοίας ἐφεστώσης τοῖς ὅλοις ἀλλ' ὅμως, φησίν, οἱ δυσσεβεῖς οὗτοι οἳ καὶ ἐν εὐθυμίαις ἀφόρητοι τῷ φρονήματι καὶ τοῖς κατὰ θεοῦ λόγοις καὶ ἐν ταῖς τῶν δικαίων εὐδοκίαις οὔπω πειθόμενοι .............. τῶν ἁπαν... * * καὶ τὸν χειρῶν καρτερὸν ματαία καρτερία χλευαζομένου καὶ κακῶς ἀκούοντος ἐπὶ τῷ δικαιοσύνην αἱρεῖσθαι. τοῦτο τοῦ ἀνθρωπείου λογισμοῦ τὸ χαλεπὸν τὸ μεταγνῶναι τῆς ἐπ' ἀρετῇ σπουδῆς ὡς οὐκ ἀγαθῆς οὐδὲ λυσιτελοῦς. ἐπεισέρχεται δὲ πολλοῖς πολλάκις ἐνθυμήματα τοιαῦτα ἃ δὴ καὶ θεραπεύειν μέλλει τῷ λόγῳ. [Εἰς ἀναίρεσιν δὲ τοῦ δυσσεβοῦς λογισμοῦ τὸν εὐσεβέστερον βεβαιοῖ διὰ προσώπου τοῦ θεοῦ· θεοῦ γὰρ ὡς ἀληθῶς ἐγγυητοῦ τὸ λεγόμενον δεῖται τὸ μακαριωτέρους εἶναι τοὺς εὐσεβεῖς ἐν τῇ μελλούσῃ καταστάσει δυσπραγοῦντας νῦν, τῶν διὰ τέλους ἀσεβῶν εὐπραγούντων. τοιοῦτον παρ' Ἱερεμίᾳ τὸ Ἐὰν ἐπιστρέψῃς, καὶ ἀποκαστήσω σε πρὸ προσώπου μου. τὸ δὲ Καὶ εἶπον Πῶς ἔγνω ὁ θεός; ἀπολωλεκότων τὸν κατὰ φύσιν ἐστὶ λογισμὸν ὑπὸ τρυφῆς ἀσυμφόρου· προνοίας γὰρ οὔσης, μὴ ἂν ἑαυτοὺς εὐπραγεῖν τῶν ἀγαθῶν δυσκληρούντων.] 109 Ps 72,24 Παρὰ μὲν *** 110A Ps 72,24 Ὁ δὲ Σύμμαχος ὕστερον ἔφη Τιμὴ διεδέξατο. καὶ ἄλλως δέ· ἀνεπαυσάμην συνειδὼν σιωπᾶν καὶ σοὶ πιστεύειν ὡς καλῶς διοικοῦντι τὰ καθ' ἡμᾶς καὶ οὕτω σοι συνεῖναι διὰ παντός· διό μου ἀντελάβου· δόξαν ἐνέθηκας ἀγαθήν, εἰς δόξαν μακαρίαν προσήγαγες.
14