13. De sancta Barbara.

In 1. Vesperis.
Super Psalmos.

A. Dulces melos, plebs fidelis,
Ad hoc festum praepara,
Ut in terris et in caelis
Plaudat tibi, Barbara.
R. Barbara, te poscunt

proceres, sine fine reposcunt.
Elige de mille,

tibi si placet iste vel ille.
De sponsis mille

mihi nec placet iste nec ille,
V. Ullum nolo virum,

nam sponsum diligo mirum,
Cunctis praelatum,

Christum de virgine natum.

Ad Magnificat.

A. Gloriosa Barbara,
Virgo Deo grata,
Nos a malis separa

Prece Deo data
Et ad coelos praepara,
Martyr coronata.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Dulciora nectare

Festa celebremus,
Dulci sponso Barbarae,

Christo jubilemus.

In 1. Nocturno.

Antiphonae.

1. Barbara pulchra nimis,

annis Christo data primis,
Urbe fuit nata,

Nicomedia nempe vocata.
2. Defuncta matre

Christi permansit alumna,
Sub duro patre

fidei quasi firma columna.
3. Nomen patris erat

in plebe Dioscorus, idem
Divitiis praeerat

parilibus cunctis ibidem.

Responsoria.

1. At pater ignarus

fidei, quam nata tenebat,
Diligit ut carus

caram prout esse decebat,
V. Hanc quoque disposuit
turri celare latentem,
Qua non proposuit

generem dotare potentem.
2. Tunc aqua de muro

coepit decurrere duro,
A plantis sursum

faciens sine margine cursum ;
V. Ter se mergendo

signumque crucis faciendo
Se baptizavit,

ab eadem crimine lavit.

8. Cum pater audisset,

quod nata Deum coluisset,
Ad gladium currit,

sed ad dextram virgo recurrit,
V. Et montis latere

properat tremebunda latere,
Mox haue prosequitur
pater sed non reperitur.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Nata Deum vivum,

pater idola mortua divum,
Illa creatorem,

manuum colit ille laborem.

2. Et solidata fide

sponsi sibi foedera fide
Servabat Christi

nec se mundo dabat isti.

3. Hanc plus quam socias
natura decore beavit,
Quae cunctas alias

quasi sol stellas superavit.

Responsoria.

1. Tuuc duo pastores

pascendo greges prope sta-
bant,
Qui juxta mores

sese simul adsociabant;
V. Qui manifestavit,

lapis illico cum grege mansit,
Sed qui celavit,

sospes velut antea mansit.

2. Caeditur, atteritur

in molli carne puella,
Multa licet patitur,

hanc non vicere flagella,
Sed canit et orat

et Christum laeta perorat:
V. Nate Dei veri,

te gaudeo, Christe, fateri,
Quem volo, quem recolo,

Pro te quae vivere volo.

3. O rabiose canis,

cur diis dare thura profanis
Jubes nunc mulcendo,

nunc me terrore premendo
Clnisticolam quaeris ?

insanus prorsus haberis.
V. Nonne nimis stultum,

mutis rebus dare cultum,
Quae sine verbo sunt,

nec cuiquam necsibiprosunt?

In 3. Nocturno.

Antiphonae.

1. Surdus ad hoc praeses,

non ad cruciamina deses,

Inversis pedibus
jussit pendere puellam

Et ferri sudibus

frontis pertundere cellam.

2. Quae dum penderet,

nec illi pendere deceret,
Naribus et capite

fluit cruor undique rite.

3. Barbara plus gaudet,

quanto praeses ferus audet,
Impius insanit

laetaque virgo canit.

Responsoria.

1. Quod nil proficeret

praeses tunc denique cernens,
Et quod adhuc caneret

virgo cruciamina spernens,
More crucis Christi

sic equuleum parat isti.
Et sic asperare,

manibus pedibusque ligare,
Jussit mamillas

illi resecare pusillas.

2. Haec licet adspiceret

genitor et namque videret,
Taliter affligi,

pendereque vulnera figi,

Non est compunctus

patrio neque viscere functus.
V. Ipsa tamen Domino

sic supplicat ore supino:
Gaudebunt labia

mea cantando tibi, Christe,
Et, quem morte pia

salvasti, spiritus iste.

3. Tunc homo Christicola,

cui Barbara conscia sola,
Ut bonus et sanus

dictusque Valerianus
Corpus collegit

et funera digna peregit.
V. Cujus virtutem

sentit gratamque salutem,
Hanc qui glorificat,

Christum per hancbencdicat.

In Laudibus.
Antiplionae,

1. Mitis ab immiti

mandatur carcere mitti,
Gloria divina,

pietas et gratia Christi
Luce repentina

sanctao non defuit isti.

2. Et consolata

coelique cibis satiata
Vulneribus sanam
se vidit et undique planam.

3. Inde die facta

de carcere virgine tracta,
Praeses miratur,

quod Barbara sana trahatur.

4. Barbara, nonne vides,

quod dii tibi compatiuntur
Nostri, quod sibi des,

quibus ipsi thura fruuntur.

5. Cur, miser, insanis,

diis thura jubes dare vanis,
Quos miseros dico,
quos exsecro, quos maledico ?

Ad Benedictus.

A. O Christi pietas,

omnis cui supplicat aetas,
Quob mihi plaudentes

cernis festumque colentes,
Hos a peccatis

mundes et junge beatis.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

'' En, pulcherrima mea atque
amantissima Barbara, requi-
esce in cubili patris mei, qui
est in coetis; de hoc vero,
quod postulasti, crede, quod
jam donatum est tibi.''