Capitulus 2

Quomodo religiosos impugnant ex officio caritatis quod proximis impendunt eorum negotia pertractando.

Argumentum 1

Nunc secundo videndum est, quomodo in sugillationem religiosorum proponunt quod religiosi de aliorum negotiis se intromittunt: inducentes illud quod habetur I ad Thess. IV, 11: operam detis ut quieti sitis, et ut negotium vestrum agatis: Glossa: dimissis alienis, quod vobis utile est in emendationem vitae.

Argumentum 2

Item. II ad Thess. III, 11: audivimus quosdam inter vos ambulare inquiete, nihil operantes, sed curiose agentes: Glossa: de alienis hoc modo merentur pasci: quod factum abhorret disciplina dominica.

Argumentum 3

Item. II ad Tim. II, 4: nemo militans deo implicat se saecularibus negotiis: Glossa, quibuslibet. Sed frequenter aliena negotia sunt saecularia; et ita ex his volunt habere, quod religiosi de aliorum negotiis se intromittere non debeant:

Sed Contra 1

Quod est expresse contra sententiam Iacobi apostoli dicentis, Iac. I, 27: religio munda et immaculata apud deum et patrem haec est, visitare pupillos et viduas in tribulatione eorum: Glossa: succurrere eis qui carent praesidio in tempore necessitatis.

Sed Contra 2

Item. Rom. Ultim.: commendo vobis Phoebem sororem nostram: Glossa: ea pro aliquo negotio tunc temporis Romam profecta est unde subdit apostolus: et assistatis ei in quocunque negotio vestri indiguerit. Item ad Galat. Ult.: alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem christi.

Corpus

Patet ergo quod commendabile est quod aliquis ex caritate negotia alterius gerat ut sua.

Sed tamen hoc potest dupliciter male fieri.

Uno modo quando aliquis est ita curiosus pertractator aliorum negotiorum, quod omnino negligit sua; et hoc prohibet apostolus, I ad Thess. IV, 11, dicens: operam detis ut quieti sitis: Glossa, a curiositate: et ut vestrum negotium agatis: Glossa, dimissis alienis. Ad hoc enim dimittere aliena iubet, ut sua quisque pertractet. Alio modo quando aliquis aliis cooperatur in turpibus negotiis, vel etiam turpi intentione; et hoc prohibet apostolus II ad Thess. Ult.: unde dicit Glossa super illud, curiose agentes: hoc modo merentur pasci; quod factum abhorret disciplina dominica.

Eorum enim deus venter est qui foeda cura necessaria sibi provident. In hoc enim quod ventrem pascere intendebant, ostenditur turpis intentio; in hoc vero quod turpi cura hoc agebant, tangitur turpe negotium.

Ad 1

Et per hoc patet responsio ad prima duo.

Ad 3

Ad tertium dicendum, quod saecularia negotia sunt illa, ut Glossa ibidem dicit, cum animus occupatur colligendae cura pecuniae sine labore corporis, ut faciunt negotiatores et huiusmodi: et talibus negotiis religiosi se implicare non debent, ut scilicet pro aliis negotientur, vel aliqua huiusmodi exerceant: sed praeter hoc de aliorum negotiis se misericorditer intromittere possunt, sicut dando consilium, vel intercedendo, vel aliquo simili modo.