Acta Benedicti Pp. XVI 121

conciliationem nos admonet peccatum numquam quiddam solummodo indi-

viduum; usque illud ecclesialis communionis vulnus infert, in quam per Bap-

tismum inserimur. Hac de causa, sicut Ecclesiae Patres asseverare solebant,

Reconciliatio est laboriosus quidam baptismus,58 dum hoc modo illud extolli-

tur conversionis itineris finem esse plenae communionis ecclesialis redintegra-

tionem, quae ad Eucharistiam accedendo significatur.59

Sollicitudines quaedam pastorales

21. Monuit Synodus Episcopi esse in propria dioecesi efficere ut con-

versionis institutio affatim restituatur, quae ex Eucharistia oritur, utque

confessioni frequenti inter fideles faveatur. Sacerdotes cuncti studiose, ac-

tuose periteque vacent Reconciliationis Sacramento ministrando.60 Hac de

re danda est opera ut nostris in templis confessionalia conspicua loca obti-

neant eaque huius Sacramenti sensum clare manifestent. Ex Pastoribus

quaerimus ut pro Reconciliationis Sacramento celebrando attente vigilent,

absolutionis generalis consuetudinem intra sancitos casus continentes,61

cum personalis absolutionis una sit forma ordinaria.62 Pro necessitate sa-

cramentalem absolutionem iterum detegendi, in omnibus dioecesibus sem-

per adsit Paenitentiarius.63 Ut denique renovatum in modum conscii fiamus

de necessitudine inter Eucharistiam et Reconciliationem iuvare potest ae-

quus ponderatusque indulgentiae usus, quae pro se defunctisque acquiri-

tur. Per eam obtinetur « remissio coram Deo poenae temporalis pro pecca-

assignat, quas traditio nobis commisit, quaeque necessitatem ostendunt veniae petendae, ut fit

in oratione submisse pronuntiata, antequam fideles ad sacramentalem communionem invitan-

tur: «Libera me per hoc sacrosanctum Corpus et Sanguinem tuum ab omnibus iniquitatibus meis et

universis malis: et fac me tuis semper inhaerere mandatis, et a te numquam separari permittas ». 58 Cfr S. Ioannes Damascenus, De recta fide, IV, 9: PG 94, 1124C; S. Gregorius Nazianzenus,

Sermo 19, 17: PG 36, 356A; Conc. Oecum. Tridentinum, Doctrina de sacramento paenitentiae, cap.

2, DS 1672. 59 Cfr Conc. Oecum. Vat. II Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 11; Ioannes Paulus II,

Adhort. ap. postsynodalis Reconciliatio et Paenitentia (2 Decembris 1984), 30: AAS 77 (1985),

256-257. 60 Cfr Propositio 7. 61 Ioannes Paulus II, Motu proprio Misericordia Dei (7 Aprilis 2002): AAS 94 (2002), 452-459. 62 Una cum synodalibus Patribus commonefacimus paenitentiales celebrationes non sacra-

mentales, quae Sacramenti Reconciliationis in rituale memorantur, ad sensum conversionis

communionisque in christianis communitatibus augendum utiles esse posse, quippe quae ad

Sacramenti celebrationem animos praeparent: cfr Propositio 7. 63 Cfr Codex Iuris Canonici, can. 508.