16. De sancto Adalberto.

1. Mane pueritiae
Fulsit donis gratiae,
Protectorum gloria,

2 a. Ad albertus inclitus,

Martyr, praesul praeditus
Ex magnis natalibus.

2 b. Infans fit oblatio
Claroque prodigio
Redditur parentibus.

3 a. Scholis ut apponitur,
Virtutum efficitur
Lucerna Saxoniae;

3 b. Daemon prodit pessimus,
Quod pastor sanctissimas
Sanctus fit Bohemiae.

4 a. O beatus pontifex,
Quem supernus artifex
Astans somno suscitat
Et se vendi clamitat.

4 b. Romae in monastica
Vita laus mirifica
Visu caelum patuit,
Vox dulcis intonuit.

5 a. Lapsu actum vas confractum
Cum sincero levat mero
In nullo deperditis.

5 b. Imperator fit amator
Sancti viri, erudiri
Suis suetus monitis.

6 a. Adalberte pie, per te

Languor cedit, paret, edit
Ignara septennio.

6 b. Culpae iure moriturae

Te impendis, dum intendis
Irae et martyrio.

7 a. Caelo decus destinatum
Auro legis exaratum
Munis tibi, egregia
Quod praestat sponsa filia.

7 b. Gregem sequi te nolentem
Linquis, Hungarorum gentem
Vocas ab idolatria
Sclavos cum Polonia.

8 a. Transis tandem in Prussiam
Verbo parans Dei viam,
Ubi morte laeta sorte
Crucem fundas corpore.

8 b O patrone, o benigne,

Throno Christi consors digne

Te precantes naufragantes

Salva mundi aequore.

9. Amen dicant omnia.