καταλλαγή φησι κόσμου, ὕστερον δὲ ἡ πρόσληψις ζωὴ ἐκ νεκρῶν, τελείας τῆς εὐμενείας τοῦ θεοῦ φανείσης ἀνθρώποις, ἐπειδὰν τῶν ἐπαγγελιῶν πληροῖ τῶν πρὸς τοὺς πατέρας, τὸ γένος τὸ ἐξ αὐτῶν προσαγόμενοι οὐ διὰ τὴν ἐκείνων ἀξίαν ἀλλὰ διὰ τὴν ἰδίαν ἀλήθειαν. τέως μὲν γὰρ οἱ δι' ἀλήθειαν κληθέντες ἀντεῖπον καὶ πρὸς τὴν κλῆσιν οὐχ ὑπήκουσαν ἀλλ' ἔφθασαν οἱ δι' ἐλέου κλητοί, τότε δὲ ἀμφότερα συνδραμεῖται καὶ ὁ ἔλεος καὶ ἡ ἀλήθεια, καὶ τότε ἡ ἀδικία πεσεῖται παντελῶς καὶ οἱ ἄδικοι τῆς κατὰ τῶν δικαίων ἰσχύος ἐξωσθήσονται ὥστε εἰρήνης ἀπολαύειν τὸν δίκαιον καὶ οἱονεὶ φιλήματι πρὸς ἀλλήλας ἑνωθῆναι δικαιοσύνην τε καὶ εἰρήνην. 140 Ps 84,12.13 Τῷ ἀνατεῖλαι τὴν ἀλήθειαν ἐκ τῆς γῆς ἐπιφανεῖται τὸ δίκαιον ἐξ οὐρανοῦ καὶ τὰ χρηστὰ πάντα παρὰ θεοῦ, καὶ τὰ ἐκ γῆς ὑπάρξει πάντα ἀγαθά. διότι τὴν τοῦ θεοῦ δικαιοσύνην ὁ κύριος ὑπὲρ ἀνθρώπων ἐπηγάγετο, οὐκ ἄλλως τῆς οὐρανίου κρίσεως μελλούσης τὰ κατ' ἀνθρώπους δικάζειν καὶ διατιθέναι καλῶς εἰ μὴ Χριστὸς ὑπὲρ τῆς τῶν πραγμάτων κατορθώσεως ἐγεννήθη κατ' ἀνθρώπους καὶ τὸ ὅλον πρᾶγμα τῆς ἀνθρωπείας φύσεως εἰς ἑαυτὸν ἀνεδέξατο.

141 Ps 85,11-13 Ἄλλος ἐκ προσώπου τοῦ υἱοῦ τὸν ψαλμὸν εἰρῆσθαι εἰπών

φησιν· τὴν ἐξαίρετον γὰρ καὶ θείαν ἀρετὴν εἰς ἡμᾶς αἰτεῖ παρὰ τοῦ πατρὸς ἀφ' ἑαυτοῦ ταῦτα λέγων ἅπερ ἡμῖν γενέσθαι βούλεται, ὥστε θεὸν εἶναι τὸν ἄγοντα ἡμᾶς κατὰ τὸ λεγόμενον ὑπὸ τοῦ Παύλου Ὅσοι πνεύματι θεοῦ ἄγονται οὗτοι υἱοί εἰσι θεοῦ, καὶ πορεύεσθαι ἡμᾶς ἐν ἀληθείᾳ θεοῦ τὴν ἀληθῆ καὶ ὄντως λατρείαν τὴν τοῦ πνεύματος λατρεύοντας καὶ περὶ μόνον τὸν θεῖον φόβον ἔχοντας τὴν καρδίαν ἀμέριστον εἰς ἑτέραν φροντίδα, ὁλόκληρον εἰς τὴν ζήτησιν τοῦ ἀληθοῦς ἀγαθοῦ. εἶτα τὸν ὑπὲρ τῆς ἀναστάσεως ὕμνον καὶ τὴν εὐχαριστίαν ἀναφέρει θεῷ αὐτός τε ὁ κύριος, ἐπεὶ κατῆλθεν εἰς τὰ κατώτατα τῆς γῆς, ὡς γέγραπται, κἀκεῖθεν ἀνῆλθεν βουλήσει πατρὸς καὶ τῇ τῆς θεότητος ἐξουσίᾳ, ἡμεῖς τε ἀκολούθως χάριτι τῇ παρ' αὐτοῦ τὴν ἄνοδον εὑρισκόμενοι.

142 Ps 87 arg. Προείρηται μὲν ἡμῖν ὅτι τοῦ Κορὲ ἀπόγονος Αἰμᾶν, ὁ δὲ Κορὲ

τοῦ Καὰθ υἱωνὸς τοῦ τιμιωτάτου τῶν Λευὶ παίδων, ἐξάρχου δὲ τοῦ τάγματος τῶν Λευιτῶν, ᾠδὴν ᾄδει κυριωτάτην. χορεύει γὰρ τῷ Χριστῷ καθὰ καὶ ἐπιγέγραπται ἡ ᾠδὴ Ἐπὶ χορείᾳ· ᾄδει δὲ τὰ πάθη τοῦ σωτῆρος τὰ κοσμοσωτήρια, παράγων αὐτὸ τὸ τοῦ κυρίου πρόσωπον ἐν τῷ λόγῳ, ὡς ἐκ τῶν εἰρημένων δῆλον γίνεται. 143 Ps 87,2 Καὶ πολιτείαν ἐπουράνιον ὑπογράφοντος πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν διδάσκοντός τε, ἐπειδὰν ἡμᾶς περιστῇ τὰ κακά, μόνην καταφυγὴν ἡγεῖσθαι θεόν, ὥσπερ καὶ ἐκ τῶν Εὐαγγελίων ἐδιδάχθημεν ἡνίκα ἤδη προσήει τὸ πάθος, συνεχεῖς δεήσεις αὐτὸν καὶ προσευχὰς ποιούμενον. 144 Ps 87,6 Ἐπιμένων τοῖς τῆς ὁμοιώσεως ῥήμασι λέγει ὅτι Ὡς οἱ ἀνῃρημένοι καὶ ἐν τάφῳ κείμενοι γέγονα οἳ τοῦτο πάσχουσιν ὅτι τῆς σῆς ἐχωρίσθησαν δυνάμεως τῆς ζωοποιοῦ. δῆλον γὰρ ὅτι τοῦτο οὐκ ἦν ἐπ' αὐτοῦ. τῆς γὰρ τοῦ θεοῦ δυνάμεως πλῆρες ἦν τὸ Χριστοῦ σῶμα καὶ μετὰ θάνατον. ταύτῃ τοι καὶ αἷμα καὶ ὕδωρ ἐξ αὐτοῦ ἐχεῖτο ὅπερ ἀπὸ νεκρῶν σωμάτων οὐδὲν τῶν τοιούτων πρόεισιν. 145 Ps 87,9b-10a [Ἄλλος φησὶ τὸ Ἔθου με βδέλυγμα αὐτοῖς ἐξηγούμενος·] ὥσπερ ᾐσχύνθησαν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τοῖς παθήμασιν αὐτοῦ, οὐκέτι σωτῆρα οὐδὲ λυτρωτὴν ἐλπίσαντες οἵ γε δὴ καὶ ἔλεγον ὅτι Παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἄρχοντες εἰς κρῖμα θανάτου· ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ. δῆλον δὲ ὅτι καὶ συνεσχέθη ταῖς χερσὶ τῶν ἐχθρῶν παραδοθεὶς ἑκὼν μέν, κατεχόμενος δὲ ὅμως. ἔνθα δὴ καὶ εἰς κάκωσιν ἦλθε τὴν ὑπὲρ ἡμῶν· πάντα γὰρ ὅσα σώματι βαρέα καὶ κακωτικὰ ταῦτα ἤνεγκεν. ἀντὶ γὰρ τοῦ Οἱ

20