Coll. XXII. De sancta conversatione inter fideles.

In nomine Domini ite bini et bini per viam humiliter et honeste et maxime cum stricto silentio a mane usque post Tertiam, orantes Dominum in cordibus vestris. Verba otiosa et inutilia non nominentur in vobis; licet enim ambuletis, tamen conversatio vestra sit ita humilis et honesta, sicut si in eremitorio aut in cella essetis. Nam ubicunque sumus et ambulamus, habemus semper cellam nobiscum. Frater enim corpus est cella nostra et anima est eremita, quae moratur in cella ad orandum Dominum et meditandum de ipso, unde si anima non manserit in quiete in cella sua, parum prodest religioso cella manufacta. Talis sit vestra conversatio inter gentes, ut, quicunque vos audiet vel videbit, gloriosum Patrem coelestem et Deum laudet devote. Pacem annuntiate omnibus dicentes: Dominus det tibi pacem. Sed sicut pacem annuntiatis ore, sic in cordibus vestris pacem et amplius habeatis. Nullus per vos provocetur ad iram vel scandalum, sed omnes per mansuetudinem vestram ad pacem, benignitatem et concordiam provocentur. Nam ad hoc vocati sumus, ut vulneratos curemus, alligemus confractos et erroneos revocemus. Multi enim vobis videntur esse membra diaboli, qui adhuc discipuli Christi erunt.