Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale132

Eucharistia et Virgo Maria

33. Ex necessitudine inter Eucharistiam et singula Sacramenta atque

notione eschatologica sanctorum Mysteriorum in universum vitae christianae

lineamenta emergunt, quae vocatur ut sit omni tempore spiritalis cultus, sui

ipsius oblatio quae Deo placet. Etiamsi verum est nos omnes adhuc ad ple-

nam adimpletionem nostrae spei peregrinari, id non impedit quominus iam

nunc agnoscere grato animo possimus, quotquot Deus dederit nobis, perfecte

in Virgine Maria compleri, Matre Dei et Matre nostra: eius Assumptio in

caelum in corpore animaque pignus est nobis certae spei, dum indicat nobis,

peregrinis per temporis spatium, istam eschatologicam destinationem quam

Sacramentum Eucharistiae nobis permittit ex hoc tempore praegustare.

In Maria Sanctissima etiam videmus perfecte effectum esse modum sa-

cramentalem quo Deus assequitur atque implicat suum in salvificum incep-

tum humanam creaturam. Ab Annuntiatione ad Pentecosten, Maria de Na-

zareth veluti persona apparet cuius libertas prorsus docilis est voluntati Dei.

Eius Immaculata Conceptio clare se patefacit in docilitate sine condicione

erga Verbum divinum. Oboediens fides est forma quam coram Deo agente

eius vita omni tempore sumit. Virgo auscultans, Ipsa cum voluntate divina

plane consentit; suo in corde servat verba quae ei a Deo proveniunt quaeque

veluti in opus musivum conferens altius intellegit (cfr Lc 2, 19.51); Maria

magna Credens est quae, fiduciae plena, in manus se conicit Dei, dum eius

voluntati se totam tradit.102 Eiusmodi mysterium usque ad plenam assequen-

dam implicationem augescit in missione Iesu redemptrici. Sicut adfirmavit

Concilium Oecumenicum Vaticanum II, « Beata Virgo in peregrinatione fidei

processit, suamque unionem cum Filio fideliter sustinuit usque ad crucem,

ubi non sine divino consilio stetit (cfr Io 19, 25), vehementer cum Unigenito

suo condoluit et sacrificio Eius se materno animo sociavit, victimae de se

genitae immolationi amanter consentiens; ac demum ab eodem Christo Iesu

in cruce moriente uti mater discipulo hisce verbis data est: Mulier, ecce filius

tuus ».103 Ab Annuntiatione usque ad Crucem, Maria ea est quae Verbum

accipit in se carnem factum et eo usque adducta ut in mortis silentio obmu-

tesceret. Ipsa est tandem quae accipit sua in brachia corpus donatum, iam

exanimum, Ipsius qui revera suos « in finem dilexit » (Io 13, 1).

102 Cfr Benedictus XVI, Homilia (8 Decembris 2005): AAS 98 (2006), 15-16. 103 Const. dogm. de Ecclesia Lumen gentium, 58.