μεγίστην ἐπιφέρει τὴν ἁπασῶν ἐκείνων περισωστικήν. τροφῆς γὰρ εὐπορίαν ἔδωκεν ἐξ ἀρχῆς ἣν Θήραν καλεῖ, σίτησιν δὲ ἕτερος ἑρμηνεύει. καὶ τοὺς οἰκήτορας ἀνενδεεῖς καταστήσειν ἐπαγγέλλεται, περί τε ἱερέων καὶ ὁσίων βουλὴν πεποίηται σῴζεσθαί τε αὐτοὺς καὶ τοῖς ὕμνοις τοῖς ἱεροῖς προσεδρεύειν. τούτων δὲ ἁπάντων ἤδη διεφθαρμένων καὶ μήτε τῶν τῆς γῆς ἀγαθῶν ἀπολαύειν δυναμένου τοῦ ἔθνους διὰ τὸ Ῥωμαίων ἐξουσίᾳ περιπεσεῖν τῆς τε ἱερατείας διαπιπτούσης καὶ τῆς εὐφροσύνης τῆς ἐν τῷ ναῷ διαλελυμένης ἁπάσης, ἡ μεγάλη δύναμις ἀνέτειλεν αὐτόθι τὸ κέρας τοῦ ∆αυὶδ ὃ πᾶσαν ἐχθρῶν κερατίζει δύναμιν, λύχνος εὐπρεπὴς οὐρανίῳ φωτὶ καταλάμπων τῷ ∆αυὶδ καὶ τῷ ἐκείνου γένει ὃς καὶ αὐτόθι ἀρξάμενος ἐπὶ πάντα κόσμον ἐκπέμπει τὴν λαμπηδόνα καθά φησιν ὁ προφήτης Συμεὼν Φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ.

264 Ps 132,3 Καὶ θείου μὲν πράγματος ἦν παραβολὴ καὶ ἡ τοῦ μύρου,

ἐπιφανέστερον δὲ τὸ ἐκ θεοῦ κατὰ τὴν τῆς δρόσου παραβολὴν γίνεται τὴν ἐξ οὐρανοῦ κατιοῦσαν ἐπὶ τὰ ὄρη. οὐράνιον γὰρ τὸ δῶρον καὶ τὸ ἀγαθόν, οὐκ ἀνθρώπειον οὐδὲ χωρὶς τῆς ἄνωθεν δωρεᾶς ἐν ἀνθρώποις φαινόμενον.

265 Ps 133,1.2 Προσημαίνει τὸ τῶν ὕμνων ἔργον ἐσόμενον κατὰ τὴν

ἐπισύνοδον ἁπάντων ἁγίων, ὡς μήτε ἡμέρας μήτε νυκτὸς διαλιπεῖν ἅτε μηδὲ τοῦ ὕπνου νικῶντος ἐν τῇ τότε δυνάμει τῶν ἀφθάρτων καὶ ἀκαμάτων σωμάτων.

266 Ps 134,1.2 Ὕμνοι μὲν τέλος τῶν ἀγαθῶν, ὕμνων δὲ ὑπόθεσις τὰ ἔργα τοῦ

θεοῦ καὶ δῶρα καὶ εὐεργετήματα. οἱ δὲ ὑμνοῦντες οὐχ οἱ ξένοι καὶ μακρὰν ἑστῶτες ἀλλ' οἱ πρόσεδροι καὶ παραμένοντες, ὥσπερ καὶ κατέστησεν ἐπὶ τούτῳ μενοῦντας τοὺς ὑμνῳδοὺς ὁ ∆αυίδ. 267 Ps 134,3.4 Εἴποι δ' ἄν τις εὐεργεσίαν εἶναι μεγάλην καὶ κεφάλαιον ἁπάντων εὐεργετημάτων παρὰ θεοῦ τὸ προσοικειώσασθαι ἀνθρώπους, καθάπερ τὸν Ἑβραίων προσῳκειώσατο λαὸν καὶ ἐξαίρετον ἑαυτῷ παρὰ πάντα τὰ ἔθνη τότε κατέστησε περισσόν τι καὶ ὑπερέχον θέμενος αὐτούς, καθὸ καὶ ἴδιος αὐτοῦ θεὸς ἐν οἰκειότητι ὁ πάντων θεὸς ἐν δημιουργίᾳ. 268 Ps 134,6.7 Τῶν περὶ τὸν Ἰσραὴλ παραδόξως γενομένων μνημονεύων τῶν οὐ φύσει τῇ κατ' ἀρχὴν ἐκφανείσῃ πραχθέντων ἀλλὰ θελήματι τῷ ὑπὲρ φύσιν (τοῦτο μὲν οὐρανίων οἷον πυρὸς καὶ χαλάζης καὶ σκότους, τοῦτο δὲ ἐπιγείων οἷον δὴ βάτραχοι καὶ ἀκρίδες καὶ σκνῖπες καὶ ἡ κατὰ πρωτοτόκων τιμωρὸς ἐνέργεια, τοῦτο δὲ τῶν ἐν θαλάσσῃ καὶ βυθῷ πεπραγμένων οἷα τὰ κατὰ τὴν ἐρυθράν), ἐπαναφέρει πρὸς τὴν δημιουργικὴν ἐξουσίαν, συνάπτων ταῦτα ἐκείνοις ὡς ἐκ τῆς αὐτῆς γεγονότα δυνάμεως φάσκων ὅτι καὶ καθάπαξ αὐτός ἐστιν ὁ νεφέλας μετεωρίζων ἀπ' ἄκρων γῆς καὶ ἀστραπὰς ἐκφαίνων ὑετῶν προοίμια καὶ ἀνέμους ἐξ ἀοράτου τῆς ἀρχῆς ἐπιπέμπων· οὐ πρότερον γινωσκομένων ἔνθα εἰσὶ πρὶν ἢ καὶ πνεύσωσι· θεοῦ δὲ θησαυρὸν τὸ τῆς τῶν ἀνέμων γενέσεως ἀθεώρητον καὶ ἄγνωστον εἶναι λέγει, συνεχῶς ἀποκειμένους νοεῖσθαί που τοὺς ἀνέμους καθάπερ ἐν τοῖς σωμάτων ἔχει θησαυροῖς. 269 Ps 134,13 Οὐχ ὑπὲρ τοῦ Ἰσραὴλ μόνον γεγενημένα τὰ τεράστια σημαίνει ἀλλ' εἰς τὴν διὰ πάσης γῆς καὶ χρόνου παντὸς ἐπίγνωσιν θεοῦ, οὐ μόνον ἕως ἐπράττετο τὰ ἔργα γνωριζομένου τοῦ πράττοντος ἀλλὰ καὶ εἰς ὕστερον διὰ μνήμης. 270 Ps 134,15 Ἄνω μὲν οὖν αὐτοὺς θεοὺς ὠνόμασε κατὰ τὴν τῶν ἐθνῶν συνήθειαν τοὺς οὐ θεούς, νῦν δὲ ἐπ' αἰσχύνῃ τῶν ψευδονύμων θεῶν εἴδωλα ὀνομάζει τῇ τε ὕλῃ διαβάλλων ὅτι ἀργύριον καὶ χρυσίον καὶ τῇ ἐργασίᾳ καθαίρων ὅτι ὑπὸ ἀνθρώπων καὶ τῷ ἀψύχῳ μετὰ τοῦ ματαίου τῶν ψυχῶν ὁμοιώματος διὰ τὸ μὴ ἐνεῖναι πνεῦμα ζωῆς ἐπ' αὐτοῖς· ὅπερ ἅπαντα τοῦ τε σεβάσματος ἔχει τὴν ἐξ ἐμφανοῦς διαβολὴν καὶ τῶν δαιμόνων

37