170 Ps 101,3 Ὅμοιον δυνάμει τὸ λεγόμενον τῇ Σαλομῶνος εὐχῇ
291 Ps 140,2 Εἰ πρωῒ τὸν ἐπιόντα βίον συνίεμεν τὸν ἐν ἀναπαύσει καὶ δόξῃ
ταῖς εὐεργεσίαις, τουτέστιν ἐπὶ τοὺς ἐλπίδα μὴ ἔχοντας καὶ ἀθέους ἐν τῷ κόσμῳ οὓς μηδὲ ὄντας ὁ ἀπόστολος κέκληκεν. 282 Ps 137,7.8a ∆εύτερον ἐπιφέρει τὸ τοῦ Ἰσραὴλ μέρος θλίψεσι μὲν ἐναποληφθέν, ἐπισκευασθησόμενον δὲ εἰς σωτηρίαν· δι' οὗ σοι πολέμιοι πλήσσονται πρὸς θεοῦ, αὐτοὶ δὲ σωτηρίας τῆς παρὰ θεοῦ τεύξονται. Κύριος ἀνταποδώσει ὑπὲρ ἐμοῦ· ἀνταποδώσει γὰρ ὑπὲρ ἠδικημένου τοῦ ἔθνους ὥστε αὐτοὺς ἐκ τῶν βιαζομένων χειρῶν ἐξελέσθαι. 283 Ps 137,8c Εἰ καὶ καρπούς, φησίν, ἀξίους τῆς σῆς ἀγάπης οὐ παρεχόμεθα, ἀλλ' ὅτι γέ ἐσμεν ἔργα σά, μὴ παροφθῆναι ἀξιοῦμεν.
284 Ps 138,5 Ἐνταῦθα δὲ φαίνεται καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα εἰς ἓν τιθεὶς καὶ ὑπὸ
μίαν πλάσιν ἑκάτερα τάττων, ὅτι δὴ τῶν ψυχικῶν ἰδιωμάτων τὴν γνῶσιν ἀπὸ τῆς διαπλάσεως ἔχειν φησὶ τὸν θεόν, καθὰ καὶ ἕτερος εἴρηκεν Ὁ πλάσας πνεῦμα ἀνθρώπου ἐν αὐτῷ. οὐ γὰρ ἐν διαστάσει τὸ ποίημα, ἀλλ' εἰ καὶ καλλίων ἡ τῆς ψυχῆς ποίησις παρὰ τὴν τοῦ σώματος, οὐχ οἱονεὶ χειροποιητὸς οὖσα κατὰ τὴν τῆς ὕλης μόρφωσιν ἀλλ' ἐμπνευστὴ κατὰ τὴν ἐκ θείας δυνάμεως ὑπόστασιν. ὅλως γοῦν εἰς ἓν ἑκάτερα συντελεῖ, καθὰ καὶ ὀνόματος ἑνὸς κοινωνεῖ ποτε μὲν ψυχὴ τὸ συναμφότερον, ποτὲ δὲ σὰρξ ὀνομαζόμενον· καθὰ καὶ εἰκόνα θεοῦ τὸν ἄνδρα λέγων ὁ ἀπόστολος τῆς ἐμπνεύσεως ἕνεκα τῆς εἰς αὐτὸν γεγονυίας παρὰ θεοῦ ἣ μὴ γέγονεν ἐπὶ γυναικός, δῆλός ἐστι συμπεριλαμβάνων τῇ ψυχῇ καὶ τὸ σῶμα καθὸ διακρίνεται τὸ ἄρσεν τοῦ θήλεος. 285 Ps 138,9.10 Οἷον δὴ καὶ ἐπὶ τοῦ Ἰωνᾶ πέφηνεν εἰς θάλασσαν ἀποφυγόντος καὶ ὡς τὴν δύναμιν εὑρόντος τοῦ θεοῦ περί τε τὴν ὑδάτων κίνησιν κλύδωνας ἐγειρόντων καὶ περὶ τὴν τῶν ζῴων φύσιν, κήτους τε αὐτὸν ὑποδεχομένου καὶ μὴ συντρίβοντος, αὐτοῦ τε ἐν κήτει φυλαττομένου καὶ μηδεμίαν φθορὰν ὑπομένοντος. 286 Ps 138,15.16 Αὐτήν, φησί, τὴν ὑπόστασίν μου γινώσκεις, καὶ σὸν ἔργον ἡ τῶν ἐμῶν ὀστῶν σύνθεσις· ἐν ἀποκρύφῳ μητρώας γαστρὸς ὥσπερ εἴσω γῆς διαπεποικιλμένον ἔγνως με καὶ πρὶν ἢ μορφωθῆναι· καὶ γέγραμμαι παρὰ σοὶ καθάπερ ἐν βιβλίῳ, καὶ πᾶς ὅλως ἄνθρωπος ὁ δημιουργούμενος χρόνῳ μεμετρημένῳ ἡμερῶν ποσότησιν· ὃ δὴ καὶ θαυμάσιον τῆς τάξεως καὶ τῆς ἀκριβοῦς συμμετρίας τὸ μηδεμιᾶς ἐνδεούσης ἡμέρας τὴν ζωογονίαν ἀποδίδοσθαι. 287 Ps 138,17.18 Καὶ οὐδὲ βραχεῖς ᾠήθην, φησίν, εἶναι τοὺς δικαίους διὰ τὸ καθ' ἕκαστον καιρὸν ὀλίγους εὑρίσκεσθαι, ἀλλ' εἰς τὸ πᾶν πλῆθος ἀπεῖδον τὸ ἐξ αἰῶνος ὑπάρξαν πολλούς τε εἶδον αὐτοὺς καὶ ἀριθμῷ πλείονας, οὓς ἡ ἀνάστασις ἀθρόους ἐπιδείξει καὶ μάλιστά γε νῦν εἰς πλῆθος αὐξηθέντας ἐπὶ τῆς Χριστοῦ παρουσίας κατὰ τὸ Ἐπλήσθη ἡ γῆ σύμπασα τοῦ γνῶναι τὸν κύριον, καὶ τὸ Ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἐκκλησίᾳ πολλῇ, ἐν λαῷ βαρεῖ αἰνέσω σε. 288 Ps 138,23.24 Τιμίων ὄντων παρὰ σοὶ τῶν δικαίων ἀνδρῶν καὶ εἰς δόξαν αἰωνίαν κειμένων, εἰς ἀπώλειαν δὲ τῶν πονηρῶν, ἱκετεύω καθαρθῆναι πονηρίας ἁπάσης τῇ παρὰ σοῦ καθάρσει, ὃς καὶ ἐν οἷς ἀγνοοῦμεν κακίᾳ περιπίπτοντες καθαίρειν ἡμᾶς δυνατῶς ἔχεις. παντὸς οὖν με κακοῦ, φησί, καθήρας τοῦ πρὸς ὄλεθρον ἄγοντος δι' ἀγαθῶν ἄγοις πράξεων ἐφ' αἷς αἰώνιος ἀποκείσεται ζωή.
289 Ps 139,9 Ἄξιον θεοῦ τὸ λεγόμενον τὸ μὴ δοθῆναι τῇ παρανομίᾳ φρόνημα
μηδ' ἔπαρσιν κατὰ τῆς δικαιοσύνης μηδὲ τὸ πικρὸν καὶ ὀλέθριον αὐτοῖς εἰς πέρας ἐκβῆναι καὶ συγχωρηθῆναι κρατῆσαι τούτων ἐφ' οἷς τὴν πικρίαν ἔχουσιν. ἐπιτυγχάνουσα γὰρ ἀδικία πολὺ χαλεπωτέρα καὶ εἰς βλασφημίαν αὔξεται τὴν κατὰ τοῦ θεοῦ τῆς δικαιοσύνης. 290 Ps 139,11 Καὶ πεσοῦνται πτῶσιν, οὐχ οἵαν οἱ δίκαιοι πίπτοντες καὶ ἀνιστάμενοι ἀλλὰ τὴν ἀνίατον καὶ μηκέτι εἰς ἀνάστασιν ἐρχομένην· οἰχήσονταί τε εἰς ἀφανές, οὐ δυνηθέντες ἐπὶ γῆς ἑδραῖοι γενέσθαι ἀλλ' ἐξωθέντες ἀπ' αὐτῆς ἐν ταῖς φθοροποιαῖς τιμωρίαις.
40