Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale560

scripto ipsa testata est in Memoriis suis affirmans: « Iam inde ab aetate

rationis vocatio ad vitam religiosam actuosae conversationis mihi immissa

est, cum totum cor exinde inundabatur desiderio iuvenibus serviendi et

missionibus operam suppeditandi ».

Ad hanc ardentem iuventutis provehendae voluntatem perficiendam, Ser-

va Dei titulum academicum magistrae adepta est, ut naviter in apostolatum

apud scholas exercendum incumberet, et simul, incommodis quibusdam

superatis a familia eius intermissis, Foro Livii inter Sorores Tertii Ordinis

Sancti Francisci a Sancta Elisabeth ingressa est, quae tunc collegium pro

puellis administrabant.

Anno 1874 ad novitiatum admissa est et die 28 mensis Octobris anno 1875

professionem religiosam emisit, nomen sumens Seraphinae ab Inflammato

Corde Iesu. Serva Dei, cui iam gubernatio collegii commissa erat, coniungere

valuit necessitates vitae religiosae muneribus laboris, in quo mox singulares

virtutes ostendit magistrae, peculiaribus etiam officiis summae utilitatis pro

illius scholasticae institutionis augmento fungens. Sed ob nimia laboris mu-

nera, necnon ob caeli hostilitatem et monasterii vitae austeritatem, valetudo

eius severe ruit: Soror Seraphina enim gravi typhoidi febri correpta est, e qua

mire liberata est anno 1878, Beati Pii Papae IX intercessione, qui tunc

temporis nuper occubuerat. Insequentibus tamen annis alii quoque morbi

valetudinem eius minati sunt.

Opus autem pro puellis instituendis a Serva Dei susceptum adeo in dies

auxit, ut alia collegia aperire oporteret, anno 1881 Palagani et anno 1891

Balnei Romaniolae.

Molestae vero dissensiones intra fraternitatem principem, sicut et invidiae

in locorum adiuncta Ecclesiae infensa irrepentes, exortae sunt, quae sum-

mum prosecutionis discrimen in Collegium Foroliviense conflaverunt. Mense

Iulio anni 1893, ut opus suum ex calamitatibus eriperet, Soror Seraphina una

cum octo sociis atque omnibus educandis, quae locus erat salubrior atque

hospitio magis idoneus, in Abbatiam Sanctae Mariae de Urano apud Britti-

norum, prope Forum Livii, se traiecit.

Tempus autem passionis nondum expleverat. Nam, Dominus, quem Ser-

va Dei una cum sociis susceptura erat, novum apostolatum lavacro novo

quoque emundari disposuit. Hominum dissensionibus perseverantibus, pro

longo temporis intervallo, quod ipsa « vicennale martyrium » nuncupavit,

Soror Seraphina numquam firmam spem dimisit, sed, aliorum eximiis spiritua-

libus dotibus suffultorum coadiuvante consilio, ardenter discernere exquisivit