41. De sancto Honorato.

In 1. Ve speris.

Super Psalmos.

A. Sacra fulget solemnitas,

In qua cocli sublimitas

Suscepit Honoratum,

Pro regno Nicomediae

Regni coelestis hodie

Recepit principatum.

Ad Magnificat.

A. O quam dignus honoribus,
Praeconiis et laudibus

Confessor Honoratus,
Quem Christus, honor praevius,
Honoravit sublimius

Honore praesulatus;
Hic in columna flammea
Praevisus fuit antea

Parentibus quam natus.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Christum regem in saecula
Laudemus exaltatum,

Qui tanta per miracula
Sublimat Honoratum.

In 1. Nocturno.

Antiphonae.

1. Honoratus, vir inclitus,
In mundi fausto positus

Ejus fugit ruinas,
Parentes habens regios,
A fide Christi devios,

Flos fulsit inter spinas.

2. Cum esset puer indolis,
Sub custode christicolis

Servatur alienus,
Christi tamen notitia
Datur in silva regia,

Dum mendicat egenus.
3. Pia Christi provisio
Instruendum Caprasio

Tradit filium regis,
Qui dum cervum insequitur,
Ad audiendum ducitur

Verba divinae legis.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Porro post matris obitum
Pater parat in genitum
Dolosas quaestiones,

Sed lux in nube claruit,
Incutitur nec timuit

Frivolas rationes.
2. Culmina spernens regia
Relicta tandem patria

Caprasium sectatur,
Perveniunt per aequora
Ad Ravennata litora

Ibique baptizatur.
3. Fide firmus catholica
Jubetur apostolica

Jacobi visione,
Mox iter ut arripiat
Et Karolum eripiat

De dura captione.

In 3. Noctum o.
Antiphonae.

1. Ardens Ut ignis facula
Virtutes et miracula

Frequentat vir divinus,
Tactu cujus erigitur
Et sospitate fruitur
Debilis Anolinus.
2. Postquam coelorum intima
Penetrat fratris anima,
Tristatur Honoratus;
Inde transit Caprasius,
Bemansit solitarius,
Amens et desolatus.
3. Irruunt saeve fustibus
Et macerant verberibus
Tres eum Manichaei,
Serpentum in pericula
In Lirinensi insula
Exponunt virum Dei.

In Laudibus.

Antiphonae.

1. Honoratus Obristicola,
Primus exsistens incola

Insulae Lirinensis,
Crevit semper in melius,
Refulgens velut radius
Virtutibus immensis.

2. Jam in Christi servitio
Crescit nova plantatio

Sanctorum monachorum,
Fama discurrit longius,
Visu probat Eugenius

Papa mores illorum.

3. Orante Dei famulo
Per hunc se petit sedulo

Vesianus juvari,
Ad Arelatum properat
Divisumque acclerat

Populum adunari.
4. Postquam placavit populum,
Ad Vesiani tumulum

Oraturus accessit.
Obtulit sacrificium,
Et defunctorum omnium

Vox Amen bis expressit.
5. Viso tanto miraculo
A clero mox et populo

Pontifex est electus,
Sed qui faustum reliquerat,
Talibus non obtemperat,

Donec fuit correctus.

Ad Benedictus.

A. Sanctitatis titulo

Mire decoratus
Refulsit in populo

Praesul Honoratus,
Qui vivens in saeculo

Vir summe beatus
Ignis in vehiculo
Fratrum in capitulo

Stetit transportatus.

Ad Horas Antiphonae.
Ad Primam.

Lux clara nobis claruit
Honore tanti viri,

Qui defunctorum meruit
Clamore sepeliri.

Ad Tertiam.

Honoratus suscipiens
Curam commissi gregis,

Fuit semper proficiens
In laude summi regis,

In terris jam incipiens
Vitam coelicae legis.

Ad Sextam.
In obsequiis sedulus

Honoratus instabat,
Tamquam omnium famulus

Omnia praeparabat.

Ad Nonam.
O quam dignus in populis

Honoratus honore,
Qui signis et miraculis

Refulsit in stupore.

Ib 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. O praesul honorabilis,
Honoratus, tam ardua,
Non rara sed assidua

Praepollens pietate,
Quam caeca pauper vidua
Dum pulsat prece flebilis,
Pro nato vir laudabilis

Pressus anxietate
Captivari non renuit,
Sed se pro illo praebuit

Miranda caritate.