Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale564

inquietudinis adiunctis saepius composuerunt diffuderuntque animos. Mense

Augusto anni 1940 huius communitatis Superiorissa nominata est.

Saeviente bello, carcer ipse Sancti Victoris iniurias asseclarum regiminis

nazistarum fascistarumque passus est et populus captivorum sic mutavit, ut,

loco communium delinquentium, rei de delictis politicae ratione, iudaei, sa-

cerdotes et religiosi dictaturae invisi viderentur. Carcer idem factus est ac

campus detentionis, scilicet locus inquisitionis delatorum, corporis ac spiritus

cruciatuum, calumniarum et profectionis ad campos excidii. Etiam his in

mutatis adiunctis Soror Henrica cum sociis suis nihil praetermisit ut fratres

persecutionem patientes defenderet medereturque ac, licet ferociae carnifi-

cum ei palam adversandum fuerit, opem captivis suppeditabat, curans simul,

ut eriperent foras exquisita, quae magno usui omnibus periclitantibus fue-

runt, ex quibus multi, eius meritis, vitam incolumem tuiti sunt.

Ingravescente adiunctorum vehementia, Soror Henrica una cum duabus

comitibus occultae delationis crimine accusata apprehensa est et, in locum

segregationis coniecta, dies angustiae degit, quos in oratione continua et cum

conscientia bene gesti muneris vixit, imminentem capitis plumborum causa

vel in Germaniam ad necem deportata exspectans sententiam. Beati Cardi-

nalis Hildefonsi Schuster gratia, poena eius commutata est relegatione in vico

Grumello ad Montem prope Bergomum apud nosocomium pro curis aegrotis

psychice patientibus suppeditandis. Deinde, licentia autem ei concessa est, ut

in Domum Provincialem Brixiensem commigraret, ubi, voluntati Superio-

rissae Provincialis ottemperans, Memorias comprehensionis et custodiae

suae scripsit.

Bello confecto, Serva Dei ad carcerem Sancti Victoris regredi valuit, apos-

tolatum sui Sororis a Caritate inter captivos resumens, quorum permulti

antea eam etiam obtrectaverant. « Mamma Sancti Victoris », sicut familiariter

carceris intus nuncupabatur, renovato studio ad magnum status captivorum

in re ac spiritu refectionis opus se contulit. Benignitate sua omnibus miseris,

qui aequitatem atque auxilium peterent, adfuit et curavit, ut multas miseri-

cordia Dei animas locupletaret.

Mense Septembris anno 1950, ruens femur fregit. Sanatione modo brevi

gavisa est: asperrimo enim iecuris morbo correpta, tam exercito corde, tre-

decim post diebus consciae agoniae, die 23 mensis Novembris anno 1951, pie

in Domino quievit. Nuntium mortis eius magno affectu ac commotione

acceptum est et peculiari sonitu celebratum est a mediis communicationis.

Exsequiis eius ingens religiosarum, civilium ecclesiasticarumque auctorita-