Congregatio pro Doctrina Fidei 863

7. Ecclesia firmum habet quod humanum quidlibet sapiat non solum

accipitur et observatur a fide, sed ab ea ultro mundatur, extollitur et perfi-

citur. Deus, cum hominem ad imaginem et similitudinem suam creavisset (cfr

Gn 1, 26), hanc ipsam creaturam existimavit appellavitque « valde bonam »

(Gn 1, 31), eandemque postea in Filio assumpsit (cfr Io 1, 14); qui Dei Filius in

Incarnationis mysterio corporis et animae confirmavit dignitatem, quibus

humana constituitur creatura. Neque Christus humanam fugit corporeita-

tem, quin plene revelaverit eius significationem et praestantiam: « Reapse

nonnisi in mysterio Verbi incarnati mysterium hominis vere clarescit ».12

Dei Filius, unus ex nobis factus, donat ut et nos efficiamur « filii Dei »

(Gv 1, 12), « divinae consortes naturae » (2 Pe 1, 4). Quae nova qualitas mini-

me opponitur dignitati creaturae, quae per rationem agnosci potest ab ho-

minibus cunctis, sed eam extollit ad latiorem vitae provinciam, quae est vita

Dei ipsius, et ditat facultate congruentius meditandi de vita humana deque

actibus quae eam ad existentiam vocant.13

Sub lumine istorum fidei datorum, luculentius apparet atque maiorem

vim acquirit observantia erga humanam creaturam individuam, quam ratio

postulat, ut nulla intersit contradictio inter utramque sententiam, alteram

affirmantem dignitatem et alteram sacralitatem humanae vitae. « Rationes

multiplices, quibus Deus in historia hominem mundumque curat, non modo

inter se non repugnant, sed contra mutuo sustentantur et penetrantur. Om-

nes autem oriuntur ex sapienti et benevolo proposito et ad idem redeunt, quo

Deus homines praedestinavit "conformes fieri imagini Filii eius" (Rom 8, 29) ».14

8. Dehinc ab huiusmodi summa alterutriusque rationis, humanae scilicet

et divinae, melius intellegitur cur inviolabile sit hominis magnum pretium, qui

aeterna fruitur vocatione et ad participandum vocatur amorem trinitarium Dei

viventis.

Hoc magnum pretium hic cunctis hominibus sine discrimine applicatur,

quia, ex eo quod exsistit, humana quaeque creatura plene observanda est,

quinimmo quaelibet seponenda est introductio criteriorum discriminantium,

quoad dignitatem, ex progressu biologico, psychico, culturali vel ex salutis

vitae (10 Maii 2008): L'Osservatore Romano, 11 Maii 2008, 1; cfr Ioannes XXIII, Litt. Enc. Mater

et magistra (15 Maii 1961), III: AAS 53 (1961), 447. 12 Conc. Oecum. Vat. II, Const. past. Gaudium et spes, 22. 13 Cfr Ioannes Paulus II, Litt. Enc. Evangelium vitae (25 Martii 1995), 37-38: AAS 87 (1995),

442-444. 14 Ioannes Paulus II, Litt. Enc. Veritatis splendor (6 Augusti 1993), 45: AAS 85 (1993), 1169.