Congregatio pro Doctrina Fidei 879

possit periculum reiectionis (quae dicitur immunoincompatibilitas); eadem

igitur conectitur quaestionibus de usu cellularum staminalium.

Clonationis conatus in orbe universo tam magnam animi conturbationem

suscitaverunt, ut varia instituta nationalia et internationalia expresserint

negativas aestimationes de clonatione humana, itaque prohibita est in fere

cunctis nationibus.

Hominis clonatio intrinsece est illicita, quia ad pessimum exitum perdu-

cens technicarum artium de artificiosa fecundatione negativitatem, finem

habet procreandi novam creaturam humanam avulsam ab actu mutuae donatio-

nis coniugum, quin magis radicitus, absolutam ex toto a sexualitate. Haec ratio

abusus secumfert et adulterationes artificiosas quibus graviter offenditur

humana dignitas.48

29. Quodsi clonationis finis esset reproductivus, cogeretur creatura clo-

nata ad geneticum patrimonium praestitutum suscipiendum, et subiugaretur

de facto - ut supra dictum est - ad quandam servitutis biologicae formam, a

qua vix liberari posset. Sed idipsum quod quispiam ius sibi autumat deter-

minandi suo arbitrio qualitates geneticas alius personae secumfert grave cri-

men contra eius praestantiam et fundamentalem inter homines aequabilitatem.

Ex peculiari et certa necessitudine Deum inter et hominem inde a primor-

diis nativitatis oritur personae cuiusque singularis indoles, cui debetur obser-

vantia eius peculiaris praestantiae et integritatis biologicae quoque et gene-

ticae. Quisque nostrum in alio homine creaturam congreditur humanam,

quae exsistentiam et notas suas peculiares Dei amori tribuere debet, cuius

unus coniugum amor constituit mediationem congruentem cum Dei Creatoris

et caelestis Patris proposito.

30. Multo gravior exhibetur, ethica ratione spectata, clonatio therapeu-

tica quam vocant. Creare enim embryones, quos exstinguendos esse statuitur,

etiamsi intendatur aegrotis prodesse, omnino incongruens est dignitati hu-

manae, cum exsistentiam humanae creaturae, licet in gradu embryonis, nihil

aliud amplius faciat quam merum instrumentum adhibendum et destruen-

dum ad arbitrium sui. Etenim gravissimum est delictum vitam sacrificare

cuiuslibet hominis ad alium curandum.

48 Cfr Congregatio pro doctrina fidei, Instr. Donum vitae, I, 6: AAS 80 (1988), 84; Ioannes

Paulus II, Allocutio ad Corpus Legatorum apud Apostolicam Sedem (10 Ianuarii 2005), 5: AAS

97 (2005), 153.