Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale422

ret curavit, sed etiam ut ii, quoscumque adibat, sancti fierent salutemque

adipiscerentur summa ope contendit. In gerendis rebus numquam non preces

Deo adhibuit, quippe qui, divina gratia maxime confisus, sibi persuasum

haberet ipsam hominis sollertiam ad conata quaelibet perficienda satis non

esse. Eodem autem tempore adulescens, qui ceterum sine ulla dubitatione ad

varia apostolica negotia suscipienda se inclinabat, in discernendo vitae statu,

ad quem divino quodam instinctu vocaretur, cum incertus animi esset utrum

sacerdotium an laicalem condicionem eligeret, operam consumpsit.

Interea gentes in Europa complures in populorum fere omnium conflictu

atque calamitate versabantur. Itaque, anno 1942, Gymnasii sedes, iussu

copiarum quae in eos fines irruperant, in oppidum, quod vulgo Rakovnik,

translata est. Nec pauci fuere discipuli qui libentissime faverent tectis bella-

toribus communistis, in ''Legione patriae liberandae'' quae fertur coactis,

quae in Slovenia, haud secus ac in aliis civitatibus, constituta est. Quibus

de rebus Aloisius cum se in dubio esse seseque dissentire indicaret, atheos

communistasque tectos quosdam bellatores, ipsam Ecclesiam haud raro

petentes, in Christianam rem infesto animo contendere denuntiavit: namque

ea tempestate sacerdotes duodecim in locis Labaco finitimis, novem insuper

in proxima regione, apud locum, qui vulgo Bela Krajina, caesi sunt.

Itaque Servus Dei magis magisque in dies conscius fiebat martyrium

semet obire posse. Qui quidem animus in quibusdam scriptis eius patefactus

est, in quibus ipse, dum sese ad vitam devovendam pro Christi triumpho

paratum profitetur, non pro celeri interitu, sed pro gratia perseverandi usque

in finem oravit. Ad suos autem reversus, ut sacra natalicia anno 1942 cele-

braret, Kalendis Ianuariis anno 1943 ad pagum, quem vulgo Mirna dicunt,

haud longe a Labaco, a tectis bellatoribus retentus est. Qui, cum Eucharistici

sacrificii libellum illumque librum, qui De imitatione Christi inscribitur,

marialem quoque coronam nonnullasque imagines, Deiparae Fatimensis effi-

giem exprimentes, gestare soleret, falso ut occultus explorator insimulatus

est. Eapropter, postquam tormentis atrocibus excruciatus est, indicta causa

per ignivomam manuballistam transfossus occubuit. Cuius corpus cum con-

temptim duos fere menses sepultura caruisset, subsequenti die 23 mensis

Februarii, in nemore, quod haud longe a pago illo erat, a quibusdam pueris

forte inventum, clandestino funere, prae timore videlicet ne tecti bellatores

repugnarent, humatum est.

Ideo pro martyrii fama, qua confestim hic Famulus Dei floruit, in

Archiepiscopali Curia Labacensi, a die 17 mensis Octobris anno 1992 ad