Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale522
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale524
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale526
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale528
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale530
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale532
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale534
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale536
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale538
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale540
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale542
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale544
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale546
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale548
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale550
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale552
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale554
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale556
Congregatio de Causis Sanctorum 559
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale560
Congregatio de Causis Sanctorum 561
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale562
Congregatio de Causis Sanctorum 563
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale564
Congregatio de Causis Sanctorum 565
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale566
Congregatio de Causis Sanctorum 567
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale568
Congregatio de Causis Sanctorum 569
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale570
Congregatio de Causis Sanctorum 571
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale572
Congregatio de Causis Sanctorum 573
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale574
Congregatio de Causis Sanctorum 575
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale576
Congregatio de Causis Sanctorum 577
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale578
Congregatio de Causis Sanctorum 579
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale580
Congregatio de Causis Sanctorum 581
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale582
Congregatio de Causis Sanctorum 583
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale584
Congregatio de Causis Sanctorum 585
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale586
Congregatio de Causis Sanctorum 587
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale588
Congregatio de Causis Sanctorum 589
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale590
Congregatio de Causis Sanctorum 591
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale592
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale594
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 595
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale596
Congregatio pro Gentium Evangelizatione 597
Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale598
Congregatio de Causis Sanctorum 577
praesertim modernae industriae navitati innisa degebant, ducibus transactis
ipsius Congregationis a Visitatione alumnis, sicut Sancta Leonia Aviat, quae
paulatim Oblatarum Sancti Francisci Salesii initia exseruerunt Instituti,
anno 1890 a Summo Pontifice Leone XIII iure recogniti.
Insequentibus annis, dominus abbas Brisson alicuius Collegii dioecesani
instaurandi accepit mandatum. His in adiunctis tempus comperit Providen-
tiae illud, quod iamdiu ipse opperiebatur ac Mater ipsa Maria Salesia
Chappuis praenuntiaverat venturum. Collegium Sancti Bernardi, vero, est
Congregationis Oblatorum Sancti Francisci Salesii incunabula factum, anno
1887 postremo approbatae.
Alacri ministerio presbyterali Servus Dei eximiam vitam orationis con-
iunxit: Eucharistia, enim, culmen fuit conversationis eius et assiduae cotidia-
naeque gloriae Dei eiusque sanctae voluntatis exquisitionis. In eo primatus
spiritualitatis instar actionis pastoralis fontis et causae constanter emicuit. In
ministerium spiritualis moderationis fidelium animos ad eandem suam intimi-
tatem cum Christo experiendam atque ad eius virtutes imitandas in fidelitate
erga Summum Pontificem universalisque Magisterii praecepta retulit.
Anno 1878, tempus peregrinationis Servi Dei in mundo institit difficilli-
mum multiplices ob dissensiones cum Auctoritate dioecesana, quae haud
parum poenae animo eum excruciaverunt. Numquam autem Pater Brisson
caritatis officio erga Episcopum defuit, semper, etiam pugnacibus in angus-
tiis, se gerens in eum moderatum ac temperantem, parcum ac sincerum.
Opportuna Apostolicae Sedis intercessio concordiam inter Episcopum et Ser-
vum Dei reconciliavit, qui adeo constanti sollicitudine atque intima indul-
gentia usus est, ut Summus Pontifex Leo XIII in audientia eum alloqueretur,
dicens: « Oh, Pater Brisson, vere es homo pacis! ».
In novum vero asperrimum certamen Servus Dei eiusque opera incurre-
runt, cum, primis undevicesimi saeculi a Domini nostri Iesu Christi adventu
annis, leges variae, quas Respublica interdum prodiderat, Congregationes
puerorum iuvenumque institutioni et Verbi Dei praedicationi deditas,
possessionibus earum a Statu proscriptis, dilabi obstrinxerunt. Patres Oblati,
praelecto exsilio, Galliam deseruerunt, ne ad saeculum revocarentur. Domi-
nus abbas Brisson, quamvis sueta animi aequitate voluntati Dei se commen-
daverit, iam senex et viribus impar spirituale auxilium filiis suis in Domino
praestando, secedere maluit in natalem humum Planceium, ubi actuosam
utriusque Congregationis directionis navitatem excepit atque altissimam
vixit intellegentiam Crucis, quam renovata fide in Domino expertus est.