deque futuris usibus concretis, qui oriri forsan possunt in therapeutica arte,

quique tamen nullam adhuc habuerunt comprobationem prosperorum exi-

tuum, secus ac inquisitio de cellulis staminalibus adultis. Cum igitur nonnulli

persuasum sibi habuerint quod metae therapeuticae, quas forte consequi

possent per cellulas staminales embryonis, excusare quoque valerent varias

formas artificiosae tractationis et exstinctionis humanorum embryonum, elu-

xit summa quaestionum in ambitu therapiae genicae, clonationis et usus

cellularum staminalium, de quibus est ferenda accurata moralis existimatio.

Therapia genica

25. Nomine therapiae genicae vulgo intellegitur applicatio in homine

technicarum artium geneticae machinalis doctrinae, ad pathologias sanan-

das, scilicet ut curari possint morbi, genetica transmissione innixi, licet re-

centioribus temporibus nonnulli conentur adhibere therapiam genicam etiam

ad curandos morbos non hereditarios, potissimum in cancrorum cura.

Ratione theorica, potest therapia genica adhiberi secundum utrumque

gradum, alterum in cellulis somaticis alterum autem in cellulis germinalibus.

Therapia genica somatica intendit tollere vel minuere defectus geneticos qui

exstant in gradu cellularum somaticarum, quae sunt cellulae facultate repro-

ductiva carentes, quibus efformantur texturae et organa corporis. Agitur hoc

in casu de interventibus qui diriguntur ad certas cellularum sectiones ut

producant effectus limitatos in singulis individuis. Therapia genica germinalis

autem finem sibi proponit emendandi defectus geneticos qui adsunt in cellulis

germinalis lineae, ut effectus therapeutici, qui in subiecto felicem exitum

habuerint, transmittantur ad eiusdem fortuitam progeniem. Huiusmodi in-

terventus therapiae genicae, sive somaticae sive germinalis, possunt fieri in

fetu ante eius nativitatem - et tunc appellatur therapia genica in utero - vel

post nativitatem, in infante vel in adulta humana creatura.

26. Ad iudicium ethicum ferendum opportune distinguantur oportet

huiusmodi therapiae. Etenim interventus de cellulis somaticis qui finem stricte

therapeuticum sibi proponant, ethica spectata ratione, liciti iure habentur. Tales

interventus tendunt ad pristinam configurationem geneticam de more restau-

randam in subiecto vel ad oppugnanda damna conexa cum anomaliis gene-

ticis praesentibus vel cum aliis conrelatis pathologiis. Et cum therapia genica

afferre possit gravia damna infirmo, tenendum est principium deontologicum

Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale876