60. De sancto Odone.

In 1. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. Odo, sancte pater,

cui plaudit regia mater,

Divinam prolem,

natum de sidere solem,
Nobis concilia

media genitrice Maria.

Ad Matutinum.
Invitatorium.

Laudemus rerum

regem lucemque dierum,
Quem venerandus Odo

dilexit pectore toto.

In 1. Nocturno.

Antiphonae.

1. Florentem mundum,

pater Odo, despiciebas,
Maurorum rabiem

coeli virtute premebas,
Ecclesiam Christi
sub libertate regebas.

2. Ne nos daemonium

premat in domibus Babylonis,
Nos a conflictu,

pater, infaustae legionis
Eripe dans regnum
felicis conditionis.

3. Nil habuit proprium,
pater Odo, despiciendo

Divitias, fidei
mundi sub luce vivendo,

Delicias coeli
cupiit has mente colendo.

Responsoria.

1. Hodierna solemnitas
O donis reditus

memoriam revocat,
Qua sacri praesulis

celebratur transitus omnis ;
V. Luce solemni

gratulemur laude perenni.

2. Ad tumulum patris

venit aeger lipis subactis
Pallaris oris
Odonem clamat omnibus
horis ;
V. Quem vita sospitem

cognoverat, sentit ad opem.

3. Militiae tandem

sub habitu refugit labem,
Consolatur curis

fuit et defensio juris,
V. Jam fruitur voto

livore mentis remoto.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. In coelo totus,

a mundo mente remotus,
Pro patre justitiae
justitiam coluit.

2. Non fuit in mundo

ceu, quam movet auster,
arundo,
Sprevit enim florem
mundi populique favorem.

3. Mundi lucerna,

succensus luce superna,
Lucis ad augmentum

geminaverat Odo talentum;
Propter hos actus

fuit omnibus omnia factus.

Responsoria.

1. Dum die quadam

janitor accenderet palam,
Praefuit admotus
coelestis igneus globus,
V. Involvens lumen,

luminosum reddens acumen.
2. Montes Pyrenaeos

fama transcendit angustos
Praesulis O donis
hujus occiduae regionis,
V. Jam prece nituntur

claudi, quoque muti loquun-
tur.
3. Extrema mensis die,

dum sol finem sitit adire,
Superno throno
sanctorum colitur Odo,
V. Urgelli praeses ecclesiae
fiat almus superstes.

In 3. Nocturno.

Antipbonae.

1. De mirabilibus

patris bona fama volando
Jam mare, jam terras
implet populis recitando.

2. Affectus mentis

fuit in fidei tegumentis,
Composuit mentis
in deitate statum.

3. Pes claudis, oculus

caecis, cibus esurienti,
Nil tenuit proprium,
sic se dedit omnipotenti.

Responsoria.

1. Qui mundo castus

submerseras daemonis fastus,
Alme pastor, piae

fac nos sociari Mariae,
V. Quos Adae culpa

irruit morte perusta.

2. O quanta gloria,

quanta virtute reclina
Marmorea condita
refulget regio tota,

V. Cui lux erat

et cui luce praeerat.

3. Fragrat virgultum

sacro spiramine cultum,
Terris absque patre,
in coelo regnat cum matre,

V. Ut cedrus crescit

virtusque putrescere nescit.

Verbeta.

1. Applausus hodie tantus
fertur ad aethera,
Gaudent coeli, novum sidus
quod vehitur ad sidera.

2. Mira dantur atque fantur
signa insignia,
Caeci vident, surgunt claudi,
grandi victoria.

3. Tua prece, pastor, ergo
sic locemur in gloria,
Ubi mira parte fuerit
cum virgine eximia

Regnat cum matre.

In Laudibus.
Antiphonae.
1. Jussa Dei summi

sanctus fuit Odo secutus
Jamque psallit per eum
claudus, loquitur quoque
mutus.
2. Ad patris tumulum

venit aeger ab orbe remoto,
Orat opem votis,
et sanat eum pius Odo.
3. Nec mundus fallens,

nec mundi gloria pallens
Abstulit Odoni
gaudia vera boni.
4. Quem deitas fovit

nec mundi gloria novit,
In coelo mente
fuit amando Deum.
5. Virginitas mentis

et carnis eum decorabat
Et fidei pennis

illum super astra levabat.

Ad Benedictus.
A. O lux pontificum,

decus occiduae regionis,
Respice defectus

humanae conditionis,
Nos virtute Dei

trahe de manibus zabulonis.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.
A. Odo pater, super astra sedens
in luce beata,
Justis atque piis

justa pietate parata,
Nos duc ad summi
regni loca glorificata.