Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale168

enim consecrata in Eucharistia impetum detegit et nutrimentum suam ad

universalem Christo dedicationem. Trahit praeterea ex Eucharistia solacium

atque incitamentum ut nostris aequabiliter diebus amoris gratuiti signum sit

et feracis quem erga homines colit Deus. Suam denique per propriam testi-

ficationem appellatio reapse fit consecrata vita atque anticipatio illarum

« nuptiarum Agni » (Apc 19, 9), ubi meta est totius salutis historiae reposita.

Hoc quidem modo efficit ea vehementem indicationem illius eschatologici

finis, cuius indiget homo ut electiones suas vitae ordinet ac decreta.

Eucharistia morumque conversio

82. Venustatem detegentes nos eucharisticae formae christianorum vi-

tae eo etiam perferimur ut morales ponderemus vires quae eadem illa forma

gignuntur veram ad filiorum Dei fulciendam libertatem. His verbis suscipere

cupimus Synodi sententiam de iunctione inter eucharisticam vitae formam ac

transformationem moralem. Decessor Noster Ioannes Paulus II iam asseve-

raverat: Moralis vita « valet pro quodam "cultu spiritali" (cfr Rom 12, 1;

Philp 3, 3), deprompto atque sustentato inexhausto illo sanctitatis et lauda-

tionis Dei fonte qui sunt Sacramenta, praesertim vero Eucharistia: etenim

christianus Sacrificium Crucis participando cum amore donationis Christi

communicat atque idoneus redditur obligationeque distringitur, ut eandem

caritatem colat in plenitudine propositorum atque vitae institutorum ».228

Denique tandem: « In "cultu" ipso, in eucharistica Communione amari vicis-

simque reliquos amare continentur. Eucharistia, quae in amorem re effectum

non transfertur, in se ipsa in particulas est redacta ».229

Haec ad moralem cultus spiritalis vim ipsa appellatio non modo aliquid

moralistico explicari debet. Est potissimum beata commoti amoris intelle-

gentia in corde illius qui Dei donum excipit, Ipsi se tradit veramque liberta-

tem reperit. Moralis quidem transfiguratio, quam novus in se continet a

Christo institutus cultus, quaedam est contentio ac desiderium cordis, ut

Domini amori tota ex vita respondeatur propria, quamvis fragilitatis singu-

lorum subsit conscientia. Id autem quod hic dicimus optime refertur in Evan-

gelii narratione de Zacchaeo (cfr Lc 19, 1-10). Postquam domi suae Iesum

hospitio recepit, penitus se publicanus renovatum sentit: dimidiam bonorum

suorum partem pauperibus elargiri statuit atque quadruplum iis restituere a

228 Litt. enc. Veritatis splendor (6 Augusti 1993), 107: AAS 85 (1993), 1216-1217. 229 Benedictus XVI, Litt. enc. Deus caritas est (25 Decembris 2005), 14: AAS 98 (2006), 229.