74. De sancta Barbara.

1. Rex optimus et maximus
Nostro choro sit proximus
Corroborans pectora,

2 a. Qui Barbarae victoriam
Mundi dedit, mox gloriam
Cum duplici laurea.

2 b. Haec est magistra caelica,
Quae trinitatem mystica
Demonstrat in formula.

3 a. Ob hoc pater Dioscorus
In hanc furit, crescit porus,
Cedit lassus virgini.

3 b. Quam mons recondit patrius,
Ne laedat hanc contrarius
Sancto pater numini.

4 a. Vir comperit, dum punitur,
Natam latentem, proditur,
Factus lapis duruit;

4 b. Saevit parens in propriam,
Quam distrahit totam viam
Et iudici subruit.

5 a. Qui non minis, non verbere
Taetro nec ipsam carcere
Vincit nec horroribus;

5 b. Constans manet placens Deo,
Secura iam de praemio,
Intenta caelestibus.

6 a. Latam pater sententiam
Agit ruens in filiam,
Cuius caput desecat.

6 b. Demum tyrannus fulmine
Ictus perit, quo turbine
Manes miser visitat.

7 a. Sed illa victrix cardines
Caeli petit, quam supplices
Oremus hoc carmine:

7 b. O martyr et virgo bona,
Christus pia prece tua
Nos purget a crimine ;

8 a. Et a mala semper nece
Nos liberet, sic te duce
Ut mens sit in gratia.

8 b. Quam conferat cum gloria
Nobis Dei potentia,
Quae condidit saecula.