98. De sancta Clara.

1 a. Thronus novus fabricatur,
Clara Deo consecratur,
Gloriose decoratur
Manu sapientiae.

1 b. Haec est thronus Salomonis,
Quem ornavit suis donis
Ac replevit multis bonis
Christus, rex clementiae.

2 a. In hoc throno septem stellae,
Septem dona sunt puellae,
Quae sic clarae cordis cellae
Dedit Christi spiritus.

2 b. Haec Saturno decoratur,
Per quam stellam declaratur
Timor, per quem adoratur
Christus, Dei filius.

3 a. Venus, donum pietatis,
Tantae fecit libertatis
Claram, quod se paupertatis
Totam fecit famulam.

8 b. Fortitudo signat Martem,
Qui sic Claram fecit fortem
Quod necavit vitae mortem
Per cordis constantiam.

4 a. Mercurio resplenduit,
Consilium qui exprimit,
Quod prudenter tenuit
Contra mundi fraudem.

4 b. Luna lucet intellectus,
Quo dirigitur affectus
Clarae, quod sic est erectus,
Quod non sentit labem.

5 a. Sapientia vocatur

Donum summum, quod signatur
Sole, quo illuminatur
Sanctae Clarae ratio,

5 b. Quod tam pure speculatur
Clare Deum et sectatur,
Quod in ipso quietatur
Clarae cogitatio.

6 a. Per hoc donum patris candor,
Spiritus ac verbi splendor,
Per columnas ordinatam
Domum sibi decoratam
Clarae fecit spiritum.

6 b. Columnis septem roboratur
Clarae domus et ornatur.
Per hoc clare claruit,
Quod virtutum habuit
Sacrum septenarium.

7 a. Nunc in caelis collocatur,
Deum trinum contemplatur,
Nunc amore amplexatur
Iesum , in quo delectatur
Clara sine taedio.

7 b. Clara, mater claritatis,
Tecum lumen Deitatis
Corde puro videamus
Et in ipso gaudeamus
Amoris incendio.