103. De sancto Cyrico.

1. Alleluia,

2 a. Deus quoniam

magnus prae cunctis exstat ;

2 b. Ergo nunc nostra
laudant illi pectora.

3 a. Nulla enim cithara

nec ullius voce melodia
valet pandere illi grata
famina,

3 b. Sed laus eius terrea

est nil iam a voce angelica
illi habita in perenni
gloria.

4 a. Quaenam lingua
septem valet illa
solvere signacula,

4 b. Quae Christo cantant
centum quadraginta
quatuorque militi?

5 a. Sine semine Maria
illum genuit puerpera,

5 b. Qui paterna vi unica
supera tenet et infima.

-6 a. Isdem pietate non modica
dedit signa,
per quae perdita
donaremur citissime patria.

6 b. Novum protulit nobis ba-
ptisma,
quo renata
mentis lumina
proveherentur [summa] ad
aethera.

7 a. Haec est via, vita,
veritas,

cuius teneamus
vestigia.

? b. Haec nam sunt praecepta
intima,

quae nos deducant ad
sublimia.

8 a. In tantum caritas
caelica

nos dignos praestat
ad sua beneficia,

8 b. Ut cruce territa
propria

piaret membra,
quo manerent siderea.

9 a. Ex quo vita subducta

voluit nostram sepulturam
habere sibi sociam:

9 b. Surgens die tertia

concessit nobis licentiam
resurgendi ad gloriam,

10 a. Scandit et clara

caelorum (ad alta],
Quo libere haberes viam
ad aeterna
palatia.

10 b. Quo se nobis pius cedat
famulari
per saecula
Et nos in sua
transfundat viscera

11. Benigna.