113. De su. VII Dormientibus.

1 a. In peccatis qui dormiunt,
Sese male sepeliunt ;
Sed surgunt ad merita,

1 b. Qui dormiunt et in Christo,
Simul surgent et cum isto
Cum stola pollicita.

2 a. Ut cum istis resurgamus,
Dormientibus psallamus
Maioris Monasterii,

2 b. Qui Martini, Deo cari,
Consanguinitate pari
Fuerunt stirpe socii.

3 a. Quibus avus Florus fuit,
Rex Hunnorum, sed claruit
Martinus Turonia;

3 b. Clarus stirpe, discipulis,
Clarus fide. miraculis,
Clarus et per omnia.

4 a. Hi virgines permanserunt,
Pauperibus disperserunt
Venumdantes propria;

4 b. In patria eremitae,
Illuxerunt luce vitae,
Sed spreverunt omnia.

5 a. Post Martini consilio
Peregrini quinquennio
Herbis et nudis pedibus

5 b. Ad Martinum redierunt,
Loco dicto se clauserunt
Cunctis despretis opibus.

6 a. Hos Martinus ordinavit
Et altare consecravit
Positis reliquiis,

6 b. Peregrini quas tulerant,
Quo soluti usi erant
Martini consiliis

7 a. Martinus sciens obitum,
Post ad ipsos nec reditum,
Orantes cum fletibus

7 b. Per cellas fratres [col]legit
Et abbatem bis elegit,
Valedicens fratribus.

8 a. Sub eo bis octo annis,

Sub abbate quinque lustris
Septem vixerunt una.

8 b. Septem terra sic lucebant,
Septem caelo ut splendebant
Plyades et ut luna.

9. Sint per Gaudentem gaudia,
Per Cyriacum venia
Detur et innocentia
Innocentis prece pia.