120. De sancto Edmundo Ep.

1 a. Plebs fidelis iucundetur,
Et ab ea veneretur
Praesulis memoria

1 b. Eadmundi, cuius vita
Mundo fuit inaudita,
Odit transitoria.

2 a. Infans natus iam docetur,
Docet, blatrat et medetur
Quosque sapientia.

2 b. Calet igne, digne castus
Cassat aestus, domat fastus,
Floret innocentia.

3 a. Vita mundum ad processus
Se salubres dans professus
Iam fit in Cistercio.

3 b. Sopor raro inest ei,
Pernox stat in via Dei
Celebri commercio.

4 a. De terrenis nil exposcit,
Sed, quae sursum sunt, di-
noscit
Lege fidus Domini.

4 b. Cultor ipse paupertatis
Vita est, quam porro satis
Suo sensit homini.

5 a. Normam servat et servari
Iubet claustri voto pari,
Nullum demit gratia.

5 b. Hic plerisque infirmatis
Sanitatem, tribulatis
Laeta fert solacia.

6 a. Visum caecis, sed auditum
Surdis praestat expeditum
Et fugat daemonia;

6 b. Sane figit claudis gressum,
A stringentis sinit pressum
Febris acrimonia.

7 a. De supernis voce lapsa
Tandem ei est commissa
Praesulatus dignitas ;

7 b. Quem vitutom tot honore
Perornavit miro more
Divina clementia.

8 a. Ergo, sancte pater, audi,
Eadmande, tuae laudi
Astantes et impetra,

8 b. Ut, qui fecit te beatum,
Nobis praebeat ducatum,
Ubi pax et gaudium.