128. De sancto Emnieramo.

1. Laudes Deo nostro
concinat harmonia,

2 a. Ac patris venerandi
sonent clara sollemnia,

2 b. Quae Christus Emmerami
meritis sacrat lucida.

3 a. Pictavis illum tulit
ortu gravida,

3 b. Sed Ratispona metit
finem cupida.

4 a. Quem [laete]

coetus in excelso colit
laude debita,

4 b. Quam idem

in terra consistens struxit
arte sedula.

5 a. Nam tenera pii iuvenis
casta fuit infantia,

5 b. Quae congruum pontificii
pertulerat ad culmina.

6 a. Nec contentus
gentis incolere
nota moenia

6 b. Regna procul

pro Christi nomine
petit extera,

7 a. Ut agmina creatori
fida quaereret
voce, daemonis astu perdita,

7 b. Nec veritus metuendi
pastor subire
plebis licet horrenda proelia.

8 a. Postquam Galliae

reliquit fines, meretur
hunc videre Germania ;

8 b. Sed hac transita

decus gaudendo [inclitum]
suscepit tellus Norica.

9 a. Ibi coactus munia
capit praedestinata

9 b. Atque pastoris sedula
frequentat officia,

10 a. Indefessus

verbis et factis
plebis Christo parare
pectora,

10 b. Semetipsum
invincibili

Dei muniens semper
gratia.

11 a. Sed cum suo

athletae Christus optata
decrevisset dare praemia,

11 b. Martyrio

cupitum finem per sancta
sacer accepit certamina.

12 a. Quem iam agmina inter
aetherea

luce praeditum postulemus,
ut nostra pius tergat crimina.

12 b, Eius credimus aure
benevola

nos audiri et obtinere,
ut Christi protegamur gratia

13. Nunc et per omne
saeculum.