133. De sancta Erentrude.

1 a. Vox resultet

novi carminis
Ante thorum

Erentrudis virginis,
Amatrix sapientiae
Regem adiit gloriae.

1b. Flos mundi

dum contemnitur,
Margarita

caeli ab hac quaeritur,
Pretio munditiae
Agrum emit gratiae.

2 a. Vere pulchra

ut luna describitur,
A Rudberto

sodalibus praeficitur,
Forma vitae
his efficitur
Doctrix bona.

2 b. Femur cinxit

virtutis gladio,
Circumdata

pudoris pallio,
Pugnatura
in hoc stadio
Pro corona.

3 a. En, dilecta

dilecto iungitur,
Inter rosas

et lilia pascitur,
Fide quaeritur
et reperitur
Salus vera.

3 b. In amplexu

sic sponsi iugiter
Caste haeret,

vulnerata suaviter,
Possidetur

iam aeternaliter
Pax mera.

4 a. Quasi cedrus

processu temporis
Frondes profert

immensi roboris,
Massam ponens

tandem huius corporis
Victrix mortis.

4 b. Vox cum sonat
clamore valido
"Sponsus venitr"

occurrunt candido;
Castam amat
amore solido
Deus fortis.

5 a. O caeleste

sidus eximium,
Tuae lucis

inclina radium,
Quo mentis

nostrae horridum
Illustretur.

5 b. O dulcis flos,

aegris remedium,
Preces funde

ad Dei filium,
Ut salutis

perenne bravium
Nobis detur.