134. De sancto Eucliario.

1. Almi colamus
Eucliarii merita,

2 a. Qui primus Trevirorum
arelnpraesul sanctissimus,

2 b. Divini factus verbi
hunianati discipulus,

3 a. Tertius deque
septuaginta fuit
duobus.

3 b. Binos quos ante
faciem suam misit
Dominus.

4 a. In Christi

novissima cena
ministrat pretiosa.

4 b. In igne

et linguis effuso
plenus spiritu sancto,

5 a. A Petro directus principe
rura Gallica peragrat,

5 b. Ubique discurrens gentibus
vitae verba disseminat.

6 a. Inauditum

grande prodigium
sanctus perpetrat,

6 b. Dum Maternum
Petri per baculum
vitae revocat.

7 a. Quater denis diebus
hunc exanimem
praeceptum magistri
suscitat.

7 b. Nutu tandem divino
iunctus sociis
(tunc) insignem Treverim
visitat.

8 a. Ad austrum urbis
hic mansitat;
Iohanni divo ecclesiam
consecrat ;

8 b. Coemiterium
benedicit:

in gyro baptisma sacratum
instaurat.

9 a. Praedicat turbae;
a perfidis
expellitur urbe ;

9 b. Ad saxa currunt,
sanctos simul
delere gestiunt.

10 a. Eucharius rebelles
ligat orans
ac immobiles
reddidit.

10 b. Membratim cruciati
clamant, credunt
et oramine
solvuntur.

11a. Christi fidem

praedicat gentemque
baptizat,
signis illam
miris confirmat.

11 b. Fusa prece
filium- unicum
Albanae
extinctur dat
vitae pristinae.

12 a. Paralyticum

signo crucis reparat,
sed signaculi
umbra sacri defunctum
repente vivificat.

12 b. Post insignia

tanta sumens bravium
claro lumine
circumfusus lucisque
perrexit ad Dominum,

13. Ad quem Eucharius nos
perducat.