135. In Nativitate s. Iohannis B.

1. Clange, lyra, Zachariam,

sacerdotum principem,
Cui copulata coniunx

ab Aaron filiabus
Thalamorum inhaerebat,

solita praenuntiis.
2. Operibus sanctiores

praepollebant ceteris,
Ac sinceres in mandatis

incedebant Domini,
Et nulla prole collata

pergebant ad senium.

3. Mox enim hora refulsit
incensorum temporum,
Suetum cum gestabat vales

ignem per turibulum
Sacris deferens odorem
nectareum atriis.
4. Audit caelitus adfatum
et sonorum nuntium,
Cuius candore perfusum
tremor vatem irruit,
Quem blandis robustiorem
reddidit sermonibus:

5. Iam te, Zacharias," inquit,
nimium pertcrruit,

Sed fatenti vera tibi
aurem praebo credulam."

Populumque usque orans
ascendit precatio.

6. Ecce, iuncta toro tibi
coniunx parit subolem,

Quem protinus nuncupabis
Iohannem vocabulo,

Cuius totum praedicatur
per orbem nativitas.

7. Hic erit summus propheta
nuntiandi luminis,

Atque viam praeparare
in deserto Domino,

Et populis demonstrare
rectum [in] quo pergeret."

8. Talia sacer. E contra
dicta prompsit labiis:
Pressis iam nostris sub annis

marcuerunt viscera,
Ac genibus denegatur
vetulis posteritas."

9. Ego sum missus ab astris

angelorum socius,
Et tu divinis praeceptis

fuisti incredulus,
Propter quod carens loquela

eris tacens labiis,

10. Donec futura frueris
pariendi gratia."
Ut gressibus ibat cautis

metu liminaribus,

Populis lumen vidisse

indicavit nutibus.

11. Tempus nempe pariendi
puer magnus natus est:

Cunctis erat intentio,
quod haberet nomine

Zacharias, vero scripsit:
"Iohannes vocabitur,"

12. Inquiunt propinqui: "Nostra
nullus in progenie

Fuit, quicumque Iohannes
vocatus est nomine,

Sed huius paternum erit
nominis electio."

13. Mox patri parentum coetus
pugillarem protulit,

Ut nomen collatum proli
sic stilo depromeret,

Nam loquelam peregrina
abstulit locutio.

14. Et cum in persona scriptum

scriberet calamo,
Signat digitis: "Iohannes

nomen erit pueri."
Sic soluta cum literis

lingua nomen indicat.

15. Tunc mirati sunt astantes,
terni mensis tacito

Propter nomen roborandum
nodis lingua solvitur,

Exsultat pater in Deum,
gaudet videns filium.

16. Temporibus iam completis
infans magnus cernitur,

Cuius nomen praenotavit
pater in volumine;

Vinculo soluto linguae
collaudabat Dominum.

17. De isto dixit et pater,
Iesu Christo Domino,

Ut pararet viam illi,
praemittere angelum ;

Cuius cibus locustarum
et mellis agrestium.

18. Et Iohannes iam praedictus

missus in spiritu
Atque virtute Eliae,

ut notat nativitas,
Praeparansque viam illi,

iudex qui venturus est.

19. Qui meruit prophetare
per deserta taliter:
"Iste vir, qui post rac venit,

Dominus est omnium,
Praeparate viam illi
rectas calles facite.

20. Maior est, post me qui venit,
missus ab altissimo,

Qui tollit delicta mundi,
agnus sine macula,

Caius ego non sum dignus
solvere corrigia."

21. Ipse dixit, quod implevit,
ut vates praedixerat,

Lapidesque azymorum
mox praecepit montibus,

Hic implevit orbem terrae
in splendore gratiae.

22. Gloria et honor Deo
usquequo altissimo,

Una patri filioque,
inclito paraclito,

Cui laus et potestas
per aeterna saecula.