199. De Primitivis.

1. Plebs omnis sancta, conventus ecclesiae,
Primitivorum deferentes munera
In loco sancto, quem elegit Dominus,
In novitate ambulantes gratiae,
Illuminati corpore et spiritu.

2. Huius diei clara sit sollemnitas,
Sit feriata gaudiis sollemnibus,
Qui sanctum habent spiritum paraclitum,
Regni caelestis innovati gratia
Accipiamus munera caelestia.

3. Absit a nobis daemonum collegio
Ille, qui olim obcaecavit populum,
Diei ullus nesciens miseriam,
Communionis sequestrati gratia
Sanati quoque vera Dei gratia.

4. Te autem alme poscimus omnipotens,
Ut lumen verum tribuas fidelibus,
Ne obcaecati vadant in deterius,
Huius diei nesciens miseria,
Quae sanctitatis tanta crevit gratia.

5. Hinc advocati omnes hinc in crastina
Accipiamus sanctaque mysteria,
Recedant doli animae et corporis,
Ut lumen verum luceat in cordibus,
Te protegente conservemur saepius.

6. Oremus quoque Domini clementiam,
Ut mittat nobis sanctum adiutorium
Illud de caelis, angelorum agmina,
Illuminata corda innocentia
In novitate ambulemus gratiae.

7. Occurrat nobis Michael archangelus
Ille caelestis angelorum agmine,
Ut bonis semper innovatis sensibus
Tenebrae cordis auferantur ocius,
Lumenque verum luceat in cordibus.

8. Huius catervae multitudo populi
Sanctificentur a supernis sedibus,
Ut per multorum temporum curricula
Possint explere sancta sacrificia
Huius diei primitiva gratia.

9. Sit trinitati sempiterna gloria

Honorque summus et potestas inclita,
Quae trinitas, pater patrisque filius
Cum spiritu, unus Deus substantia
Per cuncta regnat saeculorum saecula.