1C4. In sancti Sebastiani.

Ad Vesperas.

1. Sollemne festam, plebs benigna, promite
Sebastiani, martyris sanctissimi,
Quo mundum linquens regna caeli possidet;
Omnes sonoro iubilo coneinite
Christoque vota corde puro reddite.

2. Hic literarum clarus et christicola
Et Mediolani incolis indigena
Carus tyranno erat, nam principibus
Sub veste ad hoc mundiali militans,
Fide ut digna mulceret alloquia.

3. Duo gemelli ac fideles milites,
Marcellianus frater et Marcus pius,
Christi dum prona nomen mente colerent,
Multantur diro carcerali vinculo
Mox audiendi Chromatio praeside.

4. Ad haec parentes vel modestae coniuges
Mugitum dantes ac petentes carcerem
Cum blandimentis amicorum noxiis
Natos demonstrant, eiulando flagitant,
Non ut obire appetant sed degere.

5. Inter parentum lacrimas vel coniugum
Christi coeperunt milites mollescere
Mentesque poenae ad dolores flectere ;
Sed tunc eorum coram erat coetibus
Sebastianus, belliger fortissimus.

6. Mox quibus sese obiciens in medio
Dignius cunctos instruens alloquio
Mundique falsa esse lucra indicat,
Caelestis regni praedicans insignia
Vitam finiri propter Christum imperat.
7. Haec cum beatus aptius discerneret,
Coruscum lumen radians ab aethere
Sebastianum afficit mox lucidum
Et palliatus iuvenis sub lumine,
Quo fertur eum imbui plenissime.
8. Haec intra aedes acta sunt Nicostrati,
Iam prima cuius Zoe uxor credidit;
Bis ternos annos quae elinguis duxerat,
Effecta iussu eloquens tunc martyris
Eiusque dicta rite prorsus insequi.
9. Nam se boabat intuere angelum
Sacrum tenere ante ipsum codicem,
Per quem digesta hauriebat singula.
Confestim omnes credi ad hoc clamitant,
Ablutionem ocius expostulant.

10. Sed semper ardens atque digne providus
Sebastianus imperat Nicostratum,
Ut vincla tenti, traditi in carceres
Forent coacti cum iam illis credulis,
Baptisma cuncti consequantur aptius.

11. Quod rite factum credidit et Claudius
Cum prole cara cara et cum coniuge.
Cum iam beatus advocatus presbyter,
Qui persequentum metu erat in abditis,
Hic baptizandis imperat nomen dari.

12. Tunc universi prodentes vocabula
Sexdena et octo utrorumque sexuum
Tincti per eum sunt pio in gurgite
Et iam renati sub divina gratia
Decem diebus laeta psallunt cantica.

13. Praefectus urbis tunc erat Chromatius,
Ad hoc requirit ipse Tranquillinum sic,
Quid liberorum diceret arbitrio,
Fidemque Christi illi plene intimans
Ipsum colendo se protectum indicat.

14. Cuius edoctus sospitate arbiter
Venire sanctos ilico clam praecipit,
Pensat venalem esse Christi gratiam,
Despondet auri infinitam copiam
Artus mederi languidos expostulans.

15. Non hoc potiri distrahendo opines,

Ni Christum credas prius, sancti inquiunt,
Tuo medela erit nulla corpori;
Ast ipse vovet statim ad haec credere
Adempta omni pectoris formidine.

16. Sed mox beati hortant eum commode
Prius deorum ficta monstra frangere,
Culturam nempe noxiam omnem pellere,
Cunctis delictis abnuere protinus,
Quod ut agatur, optat ille promptior.

17. At ut coeperunt martyres confringere
Delubra vana operis mechanici,
Decorus astat angelus Chromatio,
Qui cuncta curat, solvit et podagricos
Nodos superno protinus solacio.

18. Sebastiani provido consilio

Tunc aegrotari simulat Chromatius,
Praefectus alter rei adit publicae,
Abiecta mundi iste ut dispendia
Futurae vitae rudimenta appetat.

19. Cum patre credit dulcis et Tiburtius,
Omnisque credit propria familia,
Centum quaterni mille et promiscui,
Sacro abluta lavacro discrimina
Charismatumque consequuntur gratiam.

20. Antistes erat tunc Gaius episcopus,
Sanctos tuendos colligat Chromatius
Sacris praecepit propriis in aedibus,
Quos ille omnes sic fovet et commonet,
Ut pompa nullum saecularis occupet.

21. Furor sed quia ingruit tyrannidis,
Hoc nulla potest ratione contegi,
Ex sacro scripto iussus est Chromatius,
Causa ut medendi longius ab oppido
Suo abiret cum suis commercio.

22. Sanctos utrosque tunc monet intentio,
Sebastianum Polycarpum sanctumque,
Ut quis de illis iret cum euntibus,
Sed ambo quaerunt passionis bravium,
In urbe ambo residere ambiunt.

28. Summus sed papas Polycarpum commonet,
Ut acquisitam plebem nollet linquere,
Novellum Christi rore ubi irriget;
Mox conticescens sacer ad hoc senior
Blandumque vatis adnuit imperium.

24. Tunc apud papam remansere martyres
Marcellianus, Marcus Tranquillinusque,
Tiburtius, Castorius, Nicostratus
Cum fratre vero Claudio vel filio,
Sebastianus et Zoe sanctissima.

25. Hos autem ipse sancta in ecclesia
Christo ministros rite omnes consecrat,
Expleatque sacra vegeti mysteria,
Pollent diverse singuli officiis
Et praerogata sanitatum gratia.

26. Sit trinitati sempiterna gloria

Honorque summus. et potestas inclita,
Quae trinitas pater patrisque filius
Cum spiritu unus Deus substantia
Per cuncta regnat saeculorum saecula.