80. In ss. Adriani et Nataliae.

1. Hierusalem gloriosa,

mater una martyrum,

Sors beata post labores,
ius pium post turbines,

Quae tuorum laeta cursu
promptior attolleris.

2. Terge luctum, sume plausum,
pande portum civibus,

Excipe, quos sustinebas,
post triumphos laetior,

In quibus victrix resultas,
da decus victoriae.

3. Adrianus cum beata

coniuge Natalia,
Ferculum duplex amoris,

unio charismatis,
Munus ingens, pignus almum,

caelibe conubium,

4. Hoc die tibi dicantes
vota conscientiae

Cursibus ad te recurrunt,
hinc ovantes invicem

Dant Deo dona vicissim
coniugalis gratiae.

5. Enitet ille supremo
passionis stigmate,

Haec piae compassionis
destinato munere,

Cursus est diversus illis,
sors est una gloriae.

6. Hic viris pro spe superna
colligatis miscitur,

Adnotari cum beatis
se peroptat ilico,

Hincque bacis illigatur,
hincque rursus truditur.

7. Uxor hunc visura surgens
percitis cum gressibus
Carceres adit remotos,

castra cernit martyrum,
Osculat vincla beata,
fert viro constantiam.

8. Suadet utpote palaestrae
vim sacri certaminis,

Suadet hinc promissa caeli,
suadet et plus perpeti,

Voce, voto et imperato,
muneris instantia.

9. Liber linius evocatu
vinculis carnalibus

Caeditur, exenteratur,
nexibus distenditur,

Et pedum compage truncus
corporis dissolvitur.

10. Cara huius in supremis
mota coniunx osculis:
Surge, dicit, pone dextram,

quam recisam coniugi

Des mihi pignus amoris,

des stipem dulcedinis.

11. Sic manum libens tetendit,
quam recidit carnifex,

Nec mora, mox inter ipsa
enecatus vulnera

Coniugem dote secunda
sanguinis hereditat.

12. Quae sacri laboris usum
prorogans certantibus,

Quidquid his poenale substat,
molle, tritum, debile,

Praemonet, iuvat, fovetque
provocatrix gloriae.

13. Cerneres virile robur

fervidis conatibus
Artubus fessis mederi,

colligare vulnerum
Inditis plagas fomentis

vel medelis congruis.

14. Serviens manu vel ore
martyrum discrimini

Fert iis consulta pacis,
fert cibum solaminis,

Obsequens effecta cunctis
plectitur in singulis.

15. Quae tamen, viro corona
post triumphum reddita,
Dum suum corpus piorum

illinit cruoribus,
Nil minus perfert ab illis,
in quibus haec vicerit.

16. O sacrum, vere honestum
vinculum conubii I
O novos cursus laborum

iunctionis unicae!
Ambo currunt, ambo vincunt,
est utrisque gloria.

17. Haec tua, custos superne,
munerum diversitas

Pertrahat segnes ad illam
laureandos patriam,

Qua tibi laudes beati
post agones insonant.

18. Clarus ille hic coruscans
Michael archangelus,

Ut potens deus patrandis
eminens virtutibus,

Det locum novum vigoris,
det favorem muneris.

19. Huius ergo imprecatu
vel tuorum martyrum

Ferto nobis hanc medelam,
qua reatum diluas,

Criminum nodos resolve,
da fomentum gratiae.

20. Quo, tremenda iudicandis
cum dies illuxerit,

Festa quorum praedicamus,
misceamur gaudiis,

Et quibus non est corona,
sit fides ad gloriam.

21. Laus tibi per omne tempus,

trinitas indifferens,
Laus, honor virtusque summa,

singularis gloria,
Quae Deum te saeculorum

personet in saecula.