142. In ss. Iuliani et Basilissae.

1. Iam passionis inchoandae gloriam
Fides beati Iuliani provocat,
Quam Marcianus nuntiatam non ferens
Omnes fideles martyrum sacrichoros
Flammis peruri per satellem praecipit.

2. Ast Iulianum, quem rebellem pertulit,
Iubet suspendi, verberari fustibus,
Sed unus ex his caesor ausu pestifer
Sacrata diris membra tundens ictibus
Carens ocelli ultus est mox lumine.

3. Quem Iulianus carne, corde illuminans
Christo futuram praeparavit martyrem,
Ast ipse tractus per plateas ducitur
Torquendus omni saevitatum pondere
Poenisque duris vulnerandus acriter.

4. Iam turbulenta praesidalis optio
Sanctum cruentis vinxerat doloribus,
Et ecce, tractus martyr ad locum venit,
Quo dulce pignus educatur praesidis,
Celso vocatus Celsius vocabulo.

5. Qui visionis glorioso lumine

Christi fidelem comminus mox intuens
Fixosque vultus dirigens in martyrem
Stupet polorum legiones candidas
Blandis beatum consolari affatibus.

6. Hoc rursus idem cernit aucta gloria
Caputque supra martyris coronulam
Gemmis coruscam ponderantes auream,
Trium virorum aureolis vultibus
Melos supernum concrepabant suavius.

7. Talique visu ipse quippe cantica,
Quae harmonia concinebat suavior,
Miratus idem vestibus depositis
Cursu petivit martyrem Dei celer
Se christianum corde et ore profitens.

8. Subtractus exhinc martyris vestigia
Calore Christi iam sacer deosculat,
Plagas relambit, sacra lingit vulnera,
Se Iuliani profitetur asseclam
Nomen parentum vel honorem abnegans.

9. Mox nuntiorum contabescunt taedio
Mater paterque, hinc dolore tabidi,
Funebre factum non ferentes filii
Clamore terras luctuoso complerint,
Plangunt gemuntque, consolari nequeunt.

10. Sed, ecce, rursus praesidis fremens furor
Prolem iubendo disgregari a martyre
Frustratur actu iussionis immode
Videns, quod ista quisque vellet perfici,
Contractu vultus baiularet brachia.

11. Hinc noxiali claudit ambos carcere,
Quo furva essent tota, caeca et foetida ;
Sed sidus illic lucis almae splenduit
Et luminoso nectar addit carceri,
Locusque horrens fit beatis clarior.

12. Quod rite factum pertremiscunt milites
Et lumen huius contuentes gratiae
Conversa Christo corda votis offerunt,
Sternuntur almis martyris vestigiis,
Christum honorant, nomen eius praedicant.

13. His convocatis ad fidem custodibus,
Bis dena quorum conflagrarunt pectora,
Septem fideles stirpe clara proditi,
Quos sacra Christo vinxerat germanitas,
Claro utebantur hi magistro Antonio.

14. Ductore tali praeeunte angelo

Petunt ovantes claustra dira carceris,
Quibus beati consedebant martyres,
Statimque florens Celsius vel milites
Baptisma Christi consequuntur candidum.

15. Hinc agmen unum christiani dogmatis
Facti magistro Iuliano, Antonio
Uno tenentur mancipandi vinculo,
Unius acti carceris custodia
Finire vitam cum triumpho exaestuant.

16. Fides probata Iuliani martyris

Probanda signis rursus et virtutibus:
Corpus sepulcro mancipandum suscitat
Plebe obstupente vel tremente insignia,
Terrenna vincens vincit et mox tartara.

17. Sed, ecce, surgens, voce clamans intonat
Accepta esse vota Christo martyris,
Cuius precatus glorioso munere
Infernus omnis contremiscens palluit
Vivum reportans, quem tenebat mortuum.

18. Truces ministros inferorum viderat,
Quorum ducatu pronior per tartara
Deductus ipse hinc abysso haeserat,
Hinc sorte mortis liberatus exiens
Christum fatetur, Iuliano nectitur.

19. Qui consecutus gratiam baptismatis
Athleta Christi fortis idem factus est,
Fide novatus, caritate fervidus,
Ex sacramento dictus Anastasius,
Agonis arce cum beatis utitur.

20. Aurora fulgens iam diem reduxerat,
Parata poena nuntiatur praesidi;
Cupae minaces iam repletae sulphure,
Picisque stuppae copia, bituminum,
Suscepta membra non perurunt martyrum.

21. Flammis cremandi martyres depositi
Astante vulgo plebis et frequentia
Probantur igne mox ut aurum fulgidum,
Clamore uno concrepantes singuli
Melos ab igne carminis Davidiei.

22. Consumptus ignis gloriosos martyres
Ostendit aucta dignitatis gloria,
Tantumque rei comprobans miraculum,
Praeses quod ante Marcianus sponderat,
Matrem beato tradit idem Celsio.

23. Haec commorata piomptior cum filio
Gratos odorum nare fructus excipit;
Hinc suavitatis iam refecta nectare
Oblivionem mox dolorum sustinet,
Confessa Christum laeta corde et corpore.

24. Quae tincta fontis sacrosancti gurgite
Et prole nata usa patre filio,
Calore fervens Christiani nominis
Se persequentes caecitate percutit
Torumque casta coniugale abnuit.

25. Tunc Marcianus hoc suorum funere
Percussus astans excipit vulnus novum;
Nam voce clara imprecatu martyrum
Submersa templi pulchritudo deperit,
Templumque ipsum terrae hiatus (ab)sorbuit.

26. Abhinc atrox iam praesidis minax furor
Sanctis crematis et peremptis ceteris
Mox Iuliano et beato Celsio
Cutem revulsit gloriosi verticis,
Quos et ferarum mox subegit morsibus.

27. Hinc iam theatro intromissi martyres,
Cum noxiali perditorum agmine
Mixti, mucronis enecantur verbere;
Sed candidato adprobantur sanguine
Munus piorum, massa rubra corporum.

28. Nam quisque supra corporis sui thecam
Apparuere christiano coetui
In virginali dedicato stigmate,
Quorum cruorem late respersum probat
Haec ipsa terra, quo perire nesciat.

29. Horum beata iam sepulta corpora

Fundunt perennem de sepulcris gurgitem,
Ex cuius undis fons sacratus gratiae
Impletur amplis cursibus lymphaticis,
Quibus stupenda prodeunt miracula.

30. Illic sacrato functionis tempore
Natalis horum baptizandi confluunt,
Decem leprosi mox salutem perferunt,
Hinc vox tremenda de supernis intonat:
Fides meretur Iuliani haec omnia.

31. Iamiam, beate martyr, audi supplices,
Iam, Iuliane, confoveto servulos
Et advocatus martyrum consortio
Fave redemptis, languidis iam subveni,
Adversa pellens et secunda impertiens.

32. Tui sequaces adprobati saeculum
Discamus omnes moribus contemnere,
Iram domare, fluxa carnis spernere,
Nullo tenacis blandimento corporis
Usi polorum perfruamur gaudiis.

33. Nullis gravati criminum contagiis

Semper supernis concrememur ignibus, .
Semper superna caritate fervidi
Compunctionis innovemur munere,
Christum sequentes praestolemur iudicem.

34. Dies ut illa cum tremenda venerit,
Mundumque terror iudicantis presserit,
Sponsore sacro te patrono vernulo
Dextram tenentes evadamus tartara,
Regno potiti vestiamur gloria,

35. Sit trinitati sempiterna gloria

Honorque summus et potestas inclita,
Quae trinitas, pater patrisque filius
Cum spiritu, unus Deus substantia,
Per cuncta regnat saeculorum saecula.