155. In sancti Matthaci.

1. Christe, tu rerum opifexque operum,
Olympum regis aridaque sustines,
Polum decoras lumine sidereo,
Arvaque reples hominis ex traduce,
Iubes, ne salum effluat ex limite;

2. Tu protoplausto eiusque prosapiae
Legisque sensum naturalem inseris,
Ut ea fratri, quae vult sibi, irroget;
Demum Moyses bis a te in tabulis
Denis accepit praeceptis almificis.

3. Exhinc prophetae bis octoni veniunt,
Populi corda ad salutem instruunt,
Errorem vanum idolorum destruunt,
Credere Deum te caelestem praedicunt
Et praestolare incarnatum proferunt.

4. Milibus quinque ducentis in serie
Habens hic mundus annos ab origine
Tunc verus agnus natus es ex virgine ;
Ter denis vitae annis tuae tempore
Sic a Iohanne tinctus es baptismate.

5. Dehinc praescitos elegis apostolos:

Petrum, Andream, Iohannem et Iacobum,
Bartholomaeum ludamque et Simonem,
Thomam, Philippum et Alphaei Iacobum,
Matthaeum vero vocans a teloneo.
6. Hinc post ascensum, Christe, tuum ad caelos
Propere pergit .qui ad Aethiopios,
Mox a Candacis susceptus est eunucho;
Praestigiatos liberavit a magos,
In somno vertit dracones saevissimos.
7. Exhortat coetum vanos deos temnere
Et Deum verum Iesum Christum credere,
Ut paradisi fruantur delicie.
Mox ab Eglippo est accitus principe
Et prolem eius suscitat a funere.
8. Rex videns credit, et plebs templum construit,
In quo rex lotus coniunxque baptismate,
Cum Eufranone plebs et Effigenie
Almam ducentes vitam in progenie,
Usque dum coepit Irtacus regimine.
9. Convocat namque rex rudis apostolum
Eique regnum spopondit dimidium,
Ut caelebs illi detur Effigenia,
Cui bis centum almae in coenobia
Virgines erant sacra cum velamina.

10. Ad haec Matthaeus Irtaco exortus est:
Fas non est regis sponsam servo ducere
Nec Christi sponsam fas est tuae copulae
Iungi. Ob hoc mox Irtacus apostoli
Percuti iussit pectus ictu gladii.

11. Orans confossus, migrat caelis anima ;
Aurum mox praebet virgo Effigenia,
Et Christo dignam construunt basilicam,
In qua Matthaeus requiescit in urna,
Vigent virtutes per aeterna tempora.

12. Virgines uri rex praecepit, sed flamma
Tentus invergens cremat regis atria;
Mox est percussus totus elephantia,
Proles abreptus daemonis saevitia,
Et pater caesus ense efflat animam.

13. Regnum hoc cepit frater Effigeniae,
Beor gestabat nomen ex baptismate,
Quem sanctus martyr unxeratque chrismate ;
Provinciae sunt plenae mox basilicae,
Quo canunt Deo dulci modulamine.

14. Votum rex plebis, Christe, ratum effice:
Languidis fave elisosque erige,
Maestis solamen, functis dona requiem,
Arce et pestem, bellum, litem remove,
Fraterno pacem solida in pectore.

15. Supplices, Christe, vernuli exposcimus,
Assistat fautor nobis hic apostolus,
Impetret nostris veniam sceleribus,
Evulsis cunctis vitiisque funditus
Vita, dum instat, polleat virtutibus.

16. Gloria patri personet ingenito,
Grloria Christo semper unigenito,
Grloria sancto spiritu paraclito,
Cuius aeterna laus et potentia
Per infinita saeculorum saecula.