157. In sancti Matthaei.

In Laudibus.

1. Sollemne rutilat ac venerabile

Nunc festum, populi, pectora pandite,
Caelesti Domino munera solvite
Et grates pie reddite.

2. Electus Domini namque discipulus,
Matthacus vocatus, nimis et inclitus,
Colendus populis adfuit omnibus,
Claret et bene moribus.

3. Hic Christi socius factus apostolis
Dat sancta populis munera literis
Et clarus opere floruit aetheris
Ostendens bona meritis.

4. Clarens officiis iste deificus
Videtur regiis imperiis deus
In mundo positus, celsus hominibus,
Ut vitam daret omnibus.

5. Dum membra relevat hic puerilia,
Gubernans dicitur cuncio polifera,
Rex dare illi iubet ilico munera
Admirans sibi placita.

6. Sed sanctus negat hinc se forc mox deum
Seseque intonat omnino servulum
Creantis minimum, plebis apostolum
Tenentem quoque saeculum.
7. Sed caelum aspiciens terrea despicit
Et celsa resonans infima respuit,
Temnens pestifera magnifica appctit
Et Christo rata suggerit.
8. Pudica cupiens optima praedicat
Et Christo Domino sic pie mancipat,
Quas illi famulas antea voverat,
Ac vota pia cumulat.
9. Qui., sacerdotio dum bene fungitur,
Mucrone gladii subito feritur,
Ac sanctis populis aethere iungitur
Et caelo pius inditur.

10. Hic talis, quacsumus, conditor inclite,
Assistat miseris ac sine crimine
Nos tibi societ aetherea in sede,
Qui cuncta regis inclite.
11. Nos eius meritis facito compares
Nec non precatibus reddito caelibes
Ac celsis populis aethere pariles,
Sanctorum quoque compotes.

12. Te, Christe, celebrent omnia condita
Telluri imposita mari et abdita
Vel cuncta modulis et reboantia
Per cuncta tibi saecula.