165. De s. Iacobo Maiore.

1 a. Psallat laeta supernorum
Curia,

1 b. Et in terra sint iustorum
Gaudia.

2 a. Sancto dies hic sanctitur,
Quo Iudaeae aperitur
Et tibi, Samaria,

2 b. Quem superna caritate
Patrem salva castitate
Parit virgo filia.

3 a. Contradicit huic Philetus,
Contra fidem inquietus,
Missus ab Hermogene;

3 b. Fide plenus ille redit,
Doctor ultus esse credit
Vinculato iuvene.

4a. Claret sanctus absolvendos
Mox utrique capiendo
Mittuntur daemonia;

4 b. Magnum reddunt incremata,
Mire dolent pro negata
Laesionis copia.

5 a. Doctor vitae docet istum,
Gaudet iste sequi Christum
Tota cum familia:

5 b. Quod hic prius affirmabat,
Negat, dolet ; sed declarat
Penitus contraria.

6 a. In diebus azymorum
Petit livor Iudaeorum
Sanctum ad supplicia ;

6 b. Dat Iosias collo restem

Poenae, punit Christi testem
Reste suffocaria.

7 a. Trahens eum decollari
Vidit aegrum reparari
Dicto Christi nomines

7 b. Mox compunctus baptizatur

Et doctori comes datur

In effuso sanguine.

8 a. Par Iohannis et germane,
Nunc in caelis vides plane
Maiestatem Domini,

8 b. Quam in carne rutilante
Nobis demonstravit ante
Deus idem homini.

9 a. Tu primus apostolorum
Choros intras angelorum,
Pia prece supplica,

9 b. Ut in his, quae docuisti,
Nostra semper [ope] Christi
Augeatur practica.