182. De s. Iuliano Brivatensi.

la. Gloriosum
militis Iuliani
triumphum laetabunda

1 b. Harmonicae

vocis concentu colat
militans ecclesia.

2 a. Regione

triumphans aetherea
congratulatur haec
natalia pretiosa.

2 b. Spirituum

caelestium agmina
concordi personant
symphonia vere digna.

3 a. Quem Vienna
generosum tulit,
[Ferreolum huic
uni]vit
rerum similis cura;

3 b. Nam uterque
temporalis miles
terrenas contempsit
opes, ut
pertingat ad aeterna.

4 a. Tunc Crispinus consularis
Furens fidem impugnabat ;
Lues dira.

4 b. Et quos poterat tormentis
Ad nequitiam trahebat ;
Res ne[fanda].

5 a. [Et] iubet satellitibus,

Ut Iulianum perquirant

5 b. Atque caesis cervicibus

Reliquos magis terreant.

6 a. Perdere putat,
Quos vivificat,
Infidelis furia ;

6 b. Victos autumat,
Sed Deus probat,

Quod haec est victoria.

7 a. Brivate vicus

est Arvernicus,
Quo secessit Iulianus,
Donec solvat mortis iura ;

7 b. Qui filium ibi
requi]rentibus
Occurrit imperterritus,
Fultus Dei armatura.

8 a. Quibus non renitens
rapitur
Et volens interficitur
Suspirans caelorum regna.

8 b. Corpus truncum humi
conditur,
Caput Viennam portatur,
Conscendit caelos anima.

9 a. Ad sepulcrum corporis
Fidentibus languidis
Certa salus reddita

9 b. Clare monstrat populis,
Quid hic reddat meritis,
Qui condidit omnia,

10. Cui honor est et gloria.