217. De ss. Marcellino et Petro.

1 a. Huius diei

clara sollemnia

1 b. Flores martyrum

reddunt celebria,

2 a. Qua presbyter

sanctus eximia
Marcellinus

fulsit constantia,

2 b. Cum exorcista
Petro socia
Passionis

rutilans gloria.

3 a. Haram rosarum purpura
Praesens vernat ecclesia,

3 b. Praedulcique fraglantia
Felix redolet Gallia.

4 a. Hora namque
sui plantaria
Spirans Austri
perflavit gratia,

4 b. Cuius inde

miti clementia
Fluxerunt

aromata dulcia.

5 a. Hinc martyrum
virtus egregia
Fragravit

sicut murrae copia ;

5 b. Quorum effloruit
victoria,
Ut arbor

palmae. flecti nescia.

6a. Grossos suos

tulit ficulnea,
Mala germinaverunt
punica ;

6 b. Dedit flores

fructusque vinea,
Odorem fudit nardus
pistica.

7 a. Hi sunt, qui Deo
placens hostia
Se tradiderant
ad supplicia

7 b. Laveruntque

vestimenta sua
In sanguine
agni vernantia,

8 a. Cum hysopo

cedrum offerentes
Atque cocci bis tincti
stamina.

8 b. Roboravit

istos fides et spes
Ardentes caritate
gemina.

9 a. Nam, beatus Petrus
exorcista
Dum signorum
coruscat gratia,

9 b. Cum sponsa credit et
familia
Artemius

sanata familia.

10 a. Marcellinus

presbyter lavacra
Populis

confert salutaria.

10 b. Hinc tormenta

martyres varia
Perferant

Sereni saevitia.

11a. Quibus decollatis
ad gaudia
Feruntur animae
caelestia.

11b. Nobis ergo Christi
clementia
Per horum succurrat
suffragia.