233. De sancto Martino.

1. Laudet Christum
iam contio nostra,

2 a. Qui beatum Martinum
replevit sua gratia

2 b. Et patronum nobis hunc
esse dedit per saecula.

3 a. Cuius recolimus

venerantes sollemnia,
beata precantes
eius nobis adesse
iuvamina.

3 b. Nam digne vertitur

in memoriam cunctorum
christicolarum, qui
posita hic patravit
miracula.

4 a. Nam caecis

visum, claudis gressus
reddidit officia

4 b. Et mancis
ac paralyticis
(re)paravit membra sana,

5 a. Necnon mortua

resuscitavit corpora.
Nam catechuminum
prostratus in prece pia,
virtute fretus diva,

5 b. Alium laqueo

captum morte satis dira,
Tertium viduae
natum reddidit in arva
spoliando tartara.

6 a. Mox turba gentilium

in Christum credidit magna;

6 b. Sed plura vir iisdem
zabulo intulit damna.

7 a. Idcirco

paradisi positus
gaudet in aula,
Regi regum permanens
gratus per saecula,
possidetque ardua.

7 b. Quapropter

eius colentes festa
hodie sacra

ab omni malo, Christe,
nos oratione (pia)
semper eius libera.