234. De sancto Martino.

1 a. Excitetur plebs devota
Et intendat mente tota
Martini praeconio;

1 b. Confessorem veneremur,
Quem si digne confitemur,
Laudis est confessio.

2 a. O praeclarum iubar lucis,
Quam in laudem summi ducis
Et honorem militis

2 b. Cleri cura sic expendit,
Quod devotam se ostendit
Viri tanti meritis !

3 a. Gemma fulgens confessorum,
Sidus cleri, flos doctorum
Singulari luce morum
Illustrat ecclesiam.

3 b. Audi mores et mirare,
Viri vitam imitare
Et sic potes immolare
Gratam laudis hostiam.

4 a. Hic a cunis curae mitis
Et virtutum insopitis
Indulgebat studiis ;

4 b. Nondum tamen vas signatum,
Vas acetis defaecatum
Parentum contagiis.

5 a. Vix a lacte sequestratur,
Cum errorem detestatur
Natalis Pannoniae;

5 b. Fit paterni spretor cultus,

Dei cultor et occultus

Amator ecclesiae.

6 a. Ut praetexta togae cessit,
Vir effectus morem gessit
Militari cingulo ;

6 b. Nunquam tamen est elatus,
Fit minister, qui praelatus,
Dominante famulo.

7 a. Nudum videt et medetur,
Sed eodem se fatetur
Christus tegi pallio.

7 b. Munus grande, munus gra-
tum,
Quod probatur commenda-
tum
Tanto testimonio.

8 a. Dum Romanus militabat,
Unum unus attentabat;
Sed conversus pectus dabat
Solus virum milibus.

8 b. Ducem sprevit Iulianum,
Sprevit Martis ius profanum,
Se professus christianum
Immunem a caedibus.

9 a. Mundi pompam aspernatur,
Christo miles consecratur,
Praesul factus pastor datur
Plebi Turonensium.

9 b. Hoc pastore fraus expavit,
Livor cessit, lis cessavit,
Cuius favor soporavit
Condatense iurgium.

10 a. Ergo plausu singulari

Tam insignes, tam praeclari
Sonent actus terra, mari
In eius praeconia.

10 b. Pie pastor, pater bone,
Constitutis in agone
Spem virtutis et coronae
Tua dent suffragia.

11. Ut superna visione

Perfruamur, Alleluia.