239. De sancto Martino.

1 a. Archi-summi-praesulis
In Martini titulis
Gaudet orbis orbita,

1 b. Cuius canunt hodie
Per mundum ecclesiae
Tam praeclara merita.

2 a. Natus in Pannonia,
Altus in Italia,

Patronus in Gallia,

2 b. Sanctus ab infantia,
Mundus in militia
Miles contra vitia,

3 a. Partem sui pallii
Caesi ferro gladii
Nudo dedit obvio;

3 b. Qua tectus apparuit
Christus dicens: Induit
Me Martinus pallio.

4 a. In latrones incidit.

Per hunc latro credidit,
Illico christicola

4 b. Rediit in patriam,

Matri confert gratiam ;
Pater colit idola.

5 a. In tribus ecclesiis
Diversis litigiis
Martinus eligitur,

5 b. Tandem Dei gratia
Praesul in Turonia
Repugnans efficitur.

6 a. O quam felix civitas,
Cuius haec sollemnitas !
O quam felix patria,

6 b. Cuius patrocinio
Pollet et auxilio,
Meritis et gratia i

7 a. Hos curat a febribus,
Illos a daemonibus,
Currunt paralytici;

7 b. Salus datur omnibus,
Qui sunt tacti manibus
Spiritalis medici.

8 a. Fusis Deo precibus
Cum lacrimis dulcibus
Mortuos tres suscitat.

8 b. Hic in carne positus,
Eius semper spiritus
In supernis habitat.

9 a. Veste data pauperi
Empto panno veteri
Se Martinus induit ;

9 b. Dum sacrat mysteria,
Christus nuda brachia
Caelitus operuit.

10 a. Omnes fugat baereses,
Visitans dioeceses
Dat pacem ecclesiis.

10 b. Mox accensus febribus,
Iacens in cineribus,
Indutus ciliciis

11a. Oculis ac manibus
Atque totis viribus
In caelum erigitur.

11b. Satan torpet odio,
Nam Abrahae gremio
Martinus excipitur.

12 a. Te, Martine, petimus,
Quod, si petis, ibimus
Ad caeli palatia.

12 b. Ergo tuis precibus
Detur nobis omnibus
Peccatorum venia.