261. De sancto Pantaleone.

1. Pantaleords gloriosis
iubilantes meritis
foveamur,

2 a. Quem fides

Christi praeclarum
suscitavit medicum;

2 b. Qui pestes
varias divina
virtute dispulit

3 a. Imbuit

caeli numen

rector quem et siderum,

3 b. Lavacro

tinctum sancto
in caelos eripuit.

4 a. Per signum crucis

quando revexit serpentis
viru stratum morte iuvanam,

4 b. Animam cari

genitoris puer sanctus
cepit fidei reticulis.

5 a. Quando negati
luminis honorem
caecis oculis
retulit,

5 b. Sistitur invictus
animo per fidem
sceptriferis
vultibus.

6 a. Tura rex

praecipit furiosus

sanctum litare

numinibus.

Fortis exsultans agonis

sui agit

athleta titulos ;

6 b. Laqueis

duci concupiscit; dum

carnem subicit

suppliciis,

libenter perennis ob spem

vitae vincit

poenarum genera.

7 a. Ungulas

et faces carnifex
sancto martyri
fremens intulit.

7 b. Adfuit

servo Deus, sparso
caelitus imbre
flammas reprimens.

8 a. Sartaginis

poenas irrisit, cum

bulliens

plumbum non sensit.

8 b. Elementa
suis destituta
languerunt
efficacia.

9 a. Baiulus dum fluctibus
martyris adnexum
saxo corpus
mare litori
repente restituit,

9 b. Bestiis proponitur
sanctus discerpenda ;
sed mitescens
feritas Dei
reveretur martyrem.

10 a. Rotalis machina in
caelum porrigitur
discissura pugilem ;

10 b. Incineratur moles ;
pereunt mox ipsa
gentium multa milia.

11a. Ensis ceu

cera mollis iugulum,
quod negaverat,
tandem triumphali
fine precanti detulit.

11b. Pantaleon,

inclite martyr Christi,

devotos tibi

famulos iugibus

Deo commenda precibus.