278. De sancto Reinoldo.

1 a. Trinum Deum in usia
Nostra sonet harmonia
Consistentem unica,

1b. A quo manat fons sophiae,
Qui Reinoldum theoriae
Haustu dulci debriat.

2 a. Iste miles veri David
Mundi campo decertavit
Non cassum cedens area.

2 b. Liam lippam fastidivit,
Agar domans concupivit
Rachelis effigiem.

3 a. Vera fide radicatus,
Caritate dilatatus
Et spe crucis ardua,

3 b. Cuius prece salus datur
Aegris, funus suscitatur,
Fugit pestilentia.

4 a. Iusti vitam livor zelat,
Clam necatur, stagno celat
Malleator saucium.

4 b. Sed insigne margaritum
Declaratur expolitum
Signorum praeconiis.

5 a. O Reinolde, martyr Dei,
In hoc salo nostrae spei
Portus sis et ancora,

5 b. Tua prece consequamur,

Qua te frui gratulamur,

Divinam praesentiam.