288. De ss. Silvano et Silvestro.

la. Gratuletur plebs fidelis,
In terra pax et in caelis
Deo detur gloria,

1 b. Qui Silvanum sublimavit
Et cum sanctis collocavit
In caelesti curia.

2 a. Hic est, per quem crediderunt
Veteremque reliquerunt
Errorem increduli,

2b. Unus ex his, quos vocavit
Et per orbem delegavit
Pius auctor saeculi.

3 a. Romae Petrum est secutus,
A quo fuit constitutus
Seminator fidei,

3 b. Cui Silvester sociatur;
Per hos fides propagatur,
Per hos coepit provehi.

4 a. Cum Silvester decessisset
Desolatusque redisset
Ad Petram discipulus,

4 b. Quo sepultus suscitatur,
Pastoralis ei datur
Virga sive baculus.

5 a. Ibant ergo praedicantes,
Verbum vitae seminantes
Totam per Italiam,

5 b. Claudis gressum restaurantes,

Caecis visum, effugantes

Omnem idolatriam.

6 a. Se Rodeva sanctis iunxit,
Quam caelestis pater unxit
Unctione spiritus;

6 b. Hanc Silvanus baptizavit,
Et hanc sibi desponsavit
Patris unigenitus.

7 a. His auditis perturbatur
Et, quo isset, sciscitatur
Sponsus eius saeviens;

7 b. Locum sibi designatum
Adit secum comitatum
Militum accipiens.

8 a. Fervens igne caritatis
Adest virgo; detruncatis
Naso, labris, auribus

8 b. Sanat eam vir virtutis,
Coram cunctis restitutis
Loco suo partibus.

9 a. Dum festinant recedentes
Et per viam gradientes
Milites, qua venerant,

9 b. Loco sicco demerguntur,
Renitentes relabuntur,
Surgere non poterant.

10 a. Omni ope destituti

Mox, ut sancti provoluti
Complexi sunt genua,

10b. Supplicant, ut baptizentur,
Christum Deum confitentur,
Cui laus sit perpetua.