292. De sancta Sophia.

1 a. Iucundum sit eulogium,
Quod neuma prodit cordium,
Cum caelestes ierarchiae
Festum hymnizent Sophiae.

1b. Olympi ovat solium
Harum foetu nobilium,
Quas fovet, et eximiae
Alma mater ecclesiae.

2 a. Non deplorat puellulas
Poenis strictas tenellulas,
Dum has Sophia protulit
Et Domino libamen obtulit.

2 b. Fides supernas speculas
Pergirat et cavernulas,
Ustum cratem cum pertulit
Et mucronis sententiam sub-
iit.

3 a. Videte nunc miraculum,

Quod Spes mundi umbraculum
Vase vicit conflatili,
Vento flante ignibili.

3 b. Summum floret signaculum,
Totale cum piaculum
Poena necat transibili
Charitas, sponsa dulcis Dei.

4 a. Quam dira mutilatio
Et manuum detruncatio
Potentem fecit heredem
Seraphicam tenens sedem.

4 b. En, pulchra velut ratio,
Cur Sophiam felix datio
Ad eius locavit pedem,
Qui caelicam regit aedem.

5 a. Septenis hoc fit necibus
Mundum linquens

suis cum faecibus,
Suas dum quaerit filias
Mater [atque] poli familias.

5 b. Oramus piis fletibus,
Ut demptis

Phlegetontis letibus
Sanctarum per reliquias
Nos tibi, Christe, frui facias.