298. De sancto Stephano.

1 a. Post triumphum summi regis
Primus pugil novae legis
Nova bella ingerit.

1b. Hic est Stephanus levita,
Qui de fide, nostra vita,
Cum Iudaeis disserit.

2 a. Almo plenus flamine
Solus in certamine
Stabat imperterritus,

2 b. Signa et prodigia
Faciens ingentia

Miles Christi inclitus.

3 a. Quod Iudaei dedignantes
Surrexerunt, disputantes
Cum eodem pariter ;

3b. Sed nequibant eius dictis
Contraire, quae ex scriptis
Probat mirabiliter.

4 a. Tunc gens illa misera,
Se ex sua litera
Superatam intuens,

4 b. Dissecatur cordibus,

Stridet in hunc dentibus
Motum suum innuens.

5 a. Sed, ut martyr roboretur,
Caeli patent, et videtur
Sibi Dei filius:

5 b. Quo audito plebs profana
Manus mittit ad insana
Irruens velocius.

6 a. Extra urbem pertrahit,
Saxis quoque obruit
Oratorem proprium;

6 b. Qui tunc flexis genibus
Magnis orat vocibus
Regem regum omnium,

7 a. Ut iisdem dimittatur,
Quod levita lapidatur
Sine causa nequiter,

7 b. Spiritumque suum prendat
Et eidem iam rependat
Praemium feliciter.

8 a. Et his dictis obiit,
Caelos victor adiit
Victuros perenniter,

8 b. Ubi Dei filium

Pro delictis omnium
Deprecatur iugiter.