ANIMADVERSIO^ Nostra ephemerides, ideo ab initio edidimus sub ea cir-
u EPISTOLA SANCTISSIMI PATRIS.
94 ORDINIS SUBDIACONATUS ET DISPENSATIONIS.
132 PRECES PRO ROMANO PONTIFICE.
PRECES PRO ROMANO PONTIFICE. 133
134 PRECES PRO ROMANO PONTIFICE.
ministratione et dispositionibus ad ea suscipienda necessariis decernat.
severitas, eaque salutari ceteris ex- emplo sit.
1 7 0 APPEN ix iv. « Anno a Nativ. Dñi MDCCCLX
E X A E D I B U S V A T I C A N I S .
226* DOCUMENTA DIPLOMATICA. Hoc documento, dato die 9 Novembris anno 1870 ad diplomaticum
ALIA EPISTOLA ENCYCLICA. 2 7 3
U T T E R A E APOSTOLICAE. 277
FACULTATES ET PRIVILEGIA ETC. 285
286 FACULTATES £T PRIVILEGIA ETC.
FACULTATES ET PRIVILEGIA ETC. 287
288 FACULTATES ET PRIVILEGIA ETC.
L I T T E R A E A P O S T O L I C A E . 327
S A N C T I S S I M I D O M I N I N O S T R I
SOCIET. PRESBYT. SANCTISS. SACRAMENTI. 333
mi E X S , C O N G R E G A T O N E E P I S C O P O R U M E T R E G U L A R I U M .
N U L L I T A T I S T E S T A M E N T I
4 0 0 N U L L I T A T I S T E S T A M E N T I
4 1 6 DECLARATIONIS' RESCRIPTI.
4 1 8 DECLARATIONIS RESCRIPTI.
4-36 INSTRUCTIO SUPER CONST. APOSTOLICAE SEDIS
INSTRUCTIO AD PROBANDUM OBITUM ALICUIUS CONIUGIS. 437
O B I T U M A L I C U I U S C O N I U G I S . 4-41
442 INSTRUCTIO AD PROBA NOI'M OBITUM E T C .
INSTRUCTIO DE CLANDÉSTINÏS CONIUGIIS. 447
448 INSTRUCTIO DE CLANDESTINA CONIUGIIS.
INSTRUCTIO DE CLANDESTINÏS CONIUGIIS. 449
450 INSTRUCTIO DE CLANDESTINA CONIUGIIS.
INSTRUCTIO DE CLANDESTINA CONIUGIIS, 45 i
4 5 2 INSTRUCTIO DE CLANDESTINA CONIUGIIS.
INSTRUCTIO DE CLANDESTINA CONIUGIIS. 453
454 INSTRUCTIO DE CLANDESTÍNIS CONIUGIIS.
INSTRUCTIO DE CLANDESTINA CONIUGIIS. 453
456 INSTRUCTIO DE CLANDESTINIS CONIUGIIS.
INSTRUCTIO PRO MIXTIS CONIUGIIS. 457
458 INSTRUCTIO PRO MIXTIS CONIUGIIS.
INSTRUCTIO PRO MIXTIS CONIUGIIS. 459
460 INSTRUE HO PRO MIXTIS CONIUGIIS.
ALIENATIONIS ST REDUCTIONIS MISSARUM. 475
476 ALIENATIONIS ET REDUCTIONIS MISSARUM.
ALIENATIONIS ET REDUCTIO MS MISSARUM. 477
m E X S , C O N G R E G A T I O N E C O N C I L I ! T R I D E N T I N I
SUPER IURE CONCEDENDI LITERAS.
e perchè siano assilliti, e trattati da buon padrone, voglio sia sempre
dem susceptionem testimoniales litte-
rior, prout pro sua prudentia pie-
5i4 MATRIMONII a 1 Dissolvendum esse matrimonium Iuliae N initum cum
CIRCA APPLICATIONEM SECUNDAE MISSAE. 527
DE PRIVILEGIO BASILICAE S. AGNETIS 531
in eiusmodi conventionibus saepe agi solet inter lupum et agnum.
INSTRUCTIO S. C. P. F. SUPER MISSAE ITERATIONE. î$47
SUPER MISSAE ITERATIONE. 5 6 1
S U P E R M I S S A E I T E R A T I O N E * 565
SUPER MISSAE ITERA TIONE. 5 69
570 INSTRUCTIO S. R. C. PRO CALICIS PURIFICATIONE
592 DECRETUM DE CULTU S. IOSEPHI, ETC.
600 SUMMA ACTORUM. socomiis Romanis spiritualia auxilia infirmis c o n f e r u n t . . . . pag. 283
m SUMMA ACTORUM. Bartholom. Menochii ex Ord. Eremit.
606 INDEX GENEBALIS. Emisso indicio de impotentia, S. Congre-
INDEX G NERALIS. 615 Quare licet facultatis Rescripta, in qui-
suo tempore manum apponens ad Pandectas concinnandas per Tri-
m. » L i t t e r i s apostolicis falsis scienter utentes, vel crimini ea in
- u - rio X V , Const. Universi Sacramentum poenitentiae,
Excommunicatur Magistratus, si ad instantiam Episcopi non prae-
» Denique quoscumque alios Sacrosanctum Concilium Triden-
- M - Sess. 7 c. 10 de Ref. a Non liceat Capitulis sede vacante, infra
72 APPENDIX II« » tibus, orent Deum qui ascendit » super coelum coeli ad orientem ac
eodem schismate haec inter cetera denunciava, atque iussit per episto- lam quae mihi est 40.
n hodie constituta sunt, tamquam n haereticus, anathematizatus et da-
1J8 APPEN x m . dicis, inflicta in legentes libros ob suspicionem haeresis damnatos.
122 APPENDIX ar. n mus, damnamus ac pro reprobato » et damnato in perpetuum haberi y>
APPENDIX III. ili D vel impressores eorundem arbitrio » puniantur.
nori extensione quibusdam SS. Con- gregationibus Cardinalium.
URBIS ET ORBIS. 301
professus est în praefatione Theologiae moralis, ubi ait: - in hoc enim maxime incubui, ut potius in claritate, quam in sermonis elegantia abundarem. -Verum hoc perspicuitatis studium nunquam effecit, ut aliquid incomptum, impolitum, rude, barbarum ex eius calamo excideret. Si maxima eloquentiae laus et victoria est, prout scite Tullius notavit, ut cordibus auditorum potiatur, eaque quo vult flectat atque permoveat, nihil magis disertum Alphonsi scri- ptis, ubi latet occulta quaedam ac divina virtus, quae in animos legentium sensim illabitur; eos lenit suaviter, flectit, immutat, illustrat, et eo quo constituit, impellit. Hanc librorum illorum efficaciam cum suavitate coniunctam merito laudant Austriae et Hispaniae Antistites, his verbis: « Omnem excedit fidem... quod quantumque fidei, religioni et pietati incrementum accesserit ex istius Sancti Viri scriptis, ad omnes nationes feliciter sane perla- tis. In stylo scribendi dulcedo mellis; unctio S. Spiritus in ipsius verbis; caelestis quaedam puritas cum perspicuitate coniuncta in doctrinis.»
Ad alteram propositionem, quam Censor edixit, quod Sanctus Dei Vir vernacula lingua scripserit, sermonem convertens Ora- tor, sic respondit: « Etiam Patres Ecclesiae et Hagiographos, ne- dum Doctores, vernáculo idiomate libros suos conscripsisse. Moy- ses ceterique Scriptores, fere omnes, voluminum veteris Testa- menti, dum hebraice scribebant, vernáculo utebantur idiomate. Chaldaice prophetiam suam exaravit Daniel; at in ea regione eaque aetate qua scripsit, vulgaris ea scriptura fuit. Mistum il- lud idioma ex hebraico et syro, quo Matthaeus usus fuisse fertur, ideo ab eo fuit adhibitum, quia Hebraeis per illud temporis ver- naculum habebatur. Latine Evangelium, Petro docente, Marcus edidit, quippe tunc in Urbe nostra, cuius erat Petrus Episcopus primus, latine proavi nostri loquebantur. Maxima vero pars Scri- pturarum novi foederis ideo graece scripta fuit, quia innumeri erant in Orbis tum noti regionibus, graeca lingua loquentes.
» Ecclesiae Patres et Doctores eadem ratione sese gesserunt: quum ea lingua quisque uteretur, quam populus vulgo usurpa- bat, penes quem conciones haberet aut scripta exararet. Docta a nobis et literalis ea lingua dicitur, qua scripti sunt libri Atha- nasia Basilii, Gregorii Nazianzeni, Ioannis Chrysostomi; sed si temporis et gentis rationem habeas, vulgaris erat ille sermo,