314. De sancto Verano.

1 a. Superni patris gratia
Fulta mater ecclesia

1b. Verani cum laetitia
Vera pangat sollemnia.

2 a. In hac iste miseria
Fulsit misericordia,

2 b. Miserendi qui viscera
Tulit cum gente misera.

3 a. Mundum, carnem, daemonia
Domans eius constantia

3 b. Mundi cursus et taedia
Transcurrit cum victoria.

4 a. Die quodam sic accidit,
Inter latrones cecidit

4 b. Certantes pari foedere
Sanctum de mundo tollere.

5 a. Confusa sed in aera

Vibrantis pendet dextera,

5 b. Quae per sanctum fit libera
Rogante turba cetera.

6 a. Quam felix est Iargolium
Ex istius praesentia,

6 b. Immo iucunda nimium

Per ipsum tota patria !

7 a. Nec languor est nec taedium,
Sed nec ullum supplicium,
Quin per sancti suffragium
Praestetur huic remedium.

7 b. Urbis praesul Cavallicae
Tantoque dignus apice,
Praesul erat in supplice
Et supplex in pontifice.

8 a. Miranda res: dum moritur,
Quo feratur, ambigitur,

8 b. Sed pallium, quo tegitur,
Viam monstrans extollitur;

9 a. Ad Sargiam quo praevio,
Quo invento navigio,

9 b. Cuncto sicco vestigio
Diviso migrat fluvio.

10 a. Hic sanctus, cuius merita
Novit Deus tam inclita,

10 b. Iam habet vitae praemia
Dei patris in gloria.

11a. Illic ipse cum ceteris
Pro nobis oret miseris,

11b. Ut nos iungat cum superis
Largitor summi muneris.

12 a. Nos hoc rogantes aspice,
O dominantem Domine,

12 b. Nosque sanctorum effice
Dignos beatitudine.