324. De sancto Vito.

1 a. Titus puer cupit sisti

In caelis cum servis Christi
Fidem eius sitiens,

1 b. Septimo anno quam gliscit
Et bis seno bene discit,
Tormentum perficiens.

2 a. Ylas namque, pater eius,
Suadet illi, malo peius,
Fidem Christi linquere;

2 b. Quantum sibi promittebat
Aut terrores inferebat,
Non valebat vincere.

3 a. Hoc praefecto nuntiatur,
Puer statim advocatur
Et de fide quaeritur;

3 b. Constans stat respondens ei:
Cultor sum unius Dei,
Fides non deseritur.

4 a. Amor Christi parvum urit ;

Quod cum novitpraeses, furit.

Sanctum iubet caedere ;

4 b. Huius manus aridatur,
Prece Viti sana datur
Nescientis laedere.

5 a. Domo patris stat inclusus,
Luce diva fit perfusus,
Quam cum Ylas respicit,

5 b. Excaecatur et clamavit ;
Infans Deum exoravit,
Patri visum reficit.

6 a. Transit mare, ut a Deo
Fit praeceptum, et cum eo
Modestus, Crescentia ;

6 b. Per quos Deus mira fecit,
Quosque pavit et refecit
Aquilae praesentia.

7 a. Vocat Caesar sanctum natum,
Qui se obtulit paratum
Eius sanans filium.

7 b. Ferro sancti constringuntur
Et sic vincti intuduntur
Carceris exsilium.

8 a. Inde Christus hos redemit,
Plumbum fervens non peremit
Hos nec leo rugiens.

8 b. Tandem sanctos torquet ligno
Caesar, multo viso signo
"Vae, vae" clamat fugiens.

9 a. Agonistae Christi fortes,
Vestri simus ut consortes,
Exorate Dominum,

9 b. Quodque sorde exuamur
Et ut sorte perfruamur
Aeternorum civium.