325. De sancto Vito.

1 a. Edoctus Dei flamine,
Virilis et probamine
Batus perseverat

1b. Vitus duodennis puer,
Spernit idola, quo pater
Hunc crebro verberat.

2 a. Praefectus eum fustibus
Iussit caedi, caesoribus
Aruerunt brachia ;

2 b. Praefecto manus aruit,
Quae sibi tunc convaluit
Viti per suffragia.

3 a. Dicit praefectus ad patrem:
Corrige hanc tuam prolem,
Ut non male pereat ;

3 b. Pater iunxit hunc puellis,
Ludis vanis et missellis
Hunc mutare cogitat.

i a. Clauso in cubili Vito
Fraglat odor suavis cito
Replens omnes in domo;

4 b. Pater circa Vitum stantes
Vidit septem coruscantes,
Excaecatur illico.

5 a. Prece Viti sed sanatur
Pater nec melioratur,
Vivum vult occidere;

5 b. Vitus ad terram aliam
Ductus, altus per aquilam
Coepit miris nitere.

6 a. Diocletiani natus,

Daemonibus pessumdatus,
Per Vitum eripitur ;

6 b. Nolens diis sed offerre,
Caesar iubet hunc perferre
Tormenta ; includitur

7 a. Carceri et compeditur,
Leoni datur, et ignitur ;
Haec et multa superat.

7 b. Tandem Vitus cum Modesto,
Crescentia mox in modesto
Ligno triumphaverat.

8a. Aer fremit, terra tremit,

Nubes pluunt, terra ruunt,

Multos necant homines;

8b. Caesar fugit, victus mugit
A parvo it, se percutit.
Per angelum martyres

9 a. Vehuntur eis quoddam
flumen,
Orantes divinum numen
Deo reddunt animas.

9 b. Corpora sed tutelantur
Angelis, quae tumulantur
A Florentia ; taetras

10 a. Ut repellant potestates,
Hos rogemus, sanitates
Cum fortuna impetrent,

10 b. Et post mortem nos ad polum

Iuvent, ut cernamus solum,

In quo cuncta relucent.